ἀποστατέω

English (LSJ)

   A stand aloof from, τινός A.Ch.826(lyr.), Fr.161, 301; οὔκουν πάρος γε σῆς ἀπεστάτουν φρενός S.Ant.993; μορφῆς δὲ τῆς σῆς οὐκ ἀπεστάτει was not far from .., Id.OT743; fall off from, fail one, κοὐκ ἀποστατῶ φίλων Ar.Av.312; βουλευτέον ὅπως μηδεὶς τῶν νῦν παρόντων ἀποστατήσει ἡμῶν συμμάχων X.Cyr.4.5.24; ἀ. τῶν ὄντων to be absent from, Pl.Prm.144b, cf. Tht.205a.    2 of the soul, etc., fall away from the divine, Plot.5.1.5, 5.3.16.    II abs., stand alocf, be absent, A.Ch.444(lyr.); ἑκάς, πρόσω ἀ., Id.Ag.1104(lyr.), Eu.65; σμικρὸν ἀ. Pl.Cra.428d.

German (Pape)

[Seite 326] 1) ab-, entfernt von etwas stehen, Aesch. öfter praes. u. impf., ἐγγὺς παρεστὼς καὶ πρόσω δ' ἀποστατῶν Eum. 65; μορφῆς σῆς οὐκ ἀποστατεῖ πολύ, er ist dir nicht unähnlich, Soph. O. R. 745; σῆς φρενός, stimmt nicht mit deinem Sinn, Ant. 980. – 2) abfallen, sich trennen von Jemand, φίλων Ar. Av. 318; Plat. Parm. 144 b; Xen. Cyr. 4, 5, 29 u. Folgde. – 3) übh. abwesend sein, fehlen, Xen. Oec. 8, 15 n. Folgde.