ἀποστατέω

English (LSJ)

A stand aloof from, τινός A.Ch.826(lyr.), Fr.161, 301; οὔκουν πάρος γε σῆς ἀπεστάτουν φρενός S.Ant.993; μορφῆς δὲ τῆς σῆς οὐκ ἀπεστάτει was not far from.., Id.OT743; fall off from, fail one, κοὐκ ἀποστατῶ φίλων Ar.Av.312; βουλευτέον ὅπως μηδεὶς τῶν νῦν παρόντων ἀποστατήσει ἡμῶν συμμάχων X.Cyr.4.5.24; ἀ. τῶν ὄντων to be absent from, Pl.Prm.144b, cf. Tht.205a.
2 of the soul, etc., fall away from the divine, Plot.5.1.5, 5.3.16.
II abs., stand alocf, be absent, A.Ch.444(lyr.); ἑκάς, πρόσω ἀ., Id.Ag.1104(lyr.), Eu.65; σμικρὸν ἀ. Pl.Cra.428d.

Spanish (DGE)

(ἀποστᾰτέω) I c. idea de mov.
1 c. gen. alejarse, distanciarse, apartarse ἄτα ἀποστατεῖ φίλων A.Ch.826, οὔκουν ... σῆς ἀπεστάτουν φρενός no me aparté de tu consejo S.Ant.993, πολὺ δὲ τοῦ ἰσχυροῦ X.Eq.Mag.7.13
•desertar μόνου δὲ Πειθὼ δαιμόνων ἀποστατεῖ Persuasión se aleja de él solo de entre los dioses A.Fr.161.4
•abandonar οὐκ ἀποστατῶ φίλων Ar.Au.314, τῶν δὲ συμφύλων Babr.101.4, del alma οὔτε ζωῆς οὔτε νοῦ ἀποστατεῖ Plot.5.3.16
•tb. c. dat. μηδεὶς ... ἡμῖν συμμάχων X.Cyr.4.5.24.
2 c. prep. apartarse, separarse ἀπὸ τῆς τοῦ δήμου ... Ῥωμαίων φιλίας ἀπεστατηκέναι Thasos 2.174c.5, ἀφ' ἡμῶν LXX 1Ma.13.16, ἀπὸ τῶν δικαιωμάτων LXX Ps.118.118
•en sent. relig. apostatar, renegar ἀπὸ Θεοῦ Meth.Res.1.32
•c. ἐπί y ac. rebelarse contra ἐπὶ τὸν βασιλέα LXX 2Es.12.19.
3 abs., gener. apartarse, retirarse σμικρόν Pl.Cra.428d, del alma εἰ μὴ ἀποστατεῖν ἐθέλοι Plot.5.1.5
•separarse el aceite al intentar mezclarlo con el aire ἀποστατεῖ διὰ λεπτότητα τῶν μορίων καὶ συνέχειαν Plu.2.702b
•sublevarse, rebelarse μαχεσάμενος δὲ Λατίνοις ἀποστατήσασιν D.C.Epit.7.8.1.1, διέλαβεν ἀποστατεῖν τὴν Ἰουδαίαν LXX 2Ma.5.11, cf. 1Ma.11.14, 2Es.16.6.
II sin idea de mov.
1 c. gen. mantenerse a distancia, estar lejos πρόσω δικαίων ἥδ' ἀποστατεῖ θέμις A.Eu.414, ἀπάτης δικαίας οὐκ ἀποστατεῖ θεός A.Fr.301, τῆσδ' ἕδρας E.Heracl.631, de la filosofía οὔτε τινὸς ἡδονῆς ... ἀποστατεῖν Plu.2.613b
•estar ausente, faltar οὐδενὸς τῶν ὄντων ... ἀποστατεῖ (sc. θεός) Dion.Ar.DN M.3.820A, de las diversas partes de la unidad κἄν τοῦ ἕν ὁτιοῦν αὐτῶν ἀποστατῇ Pl.Prm.145a, del todo οὗ ἂν μηδαμῇ μηδὲν ἀποστατῇ Pl.Tht.205a
•estar privado de, carecer οὐδενὸς ἀποστατεῖ τῶν ὄντων (ἡ οὐσιά) Pl.Prm.144b
•fig. diferir μορφῆς δὲ τῆς σῆς οὐκ ἀπεστάτει πολύ S.OT 743, ἆρ' οὐ πολὺ τοῦ Σόλωνος ἀποστατεῖς τῇ γνώμῃ D.20.104.
2 abs. estar ausente, faltar ἐγὼ δ' ἀπεστάτουν ἄτιμος A.Ch.444, en un aparejo ἐπισκοπῶ ... εἴ τι ἀποστατεῖ X.Oec.8.15, τῶν ναυτῶν εἷς ἀποστατεῖ PCair.Zen.24.1 (III a.C.), de estatuas ἀποστατεῖ ὅ τι εἶχεν ἐν τοῖν χεροῖν de una estatua IG 2².1498.70, cf. 26
•especificado c. adv. estar lejos ἀλκὰ δ' ἑκὰς ἀποστατεῖ A.A.1104, πρόσωθ' ἀποστατῶν A.Eu.65
•fig. mantenerse aparte τὴν θεὸν οὐκ ἀποστατοῦσαν no desinteresándose la diosa Plu.Per.13.

German (Pape)

[Seite 326] 1) ab-, entfernt von etwas stehen, Aesch. öfter praes. u. impf., ἐγγὺς παρεστὼς καὶ πρόσω δ' ἀποστατῶν Eum. 65; μορφῆς σῆς οὐκ ἀποστατεῖ πολύ, er ist dir nicht unähnlich, Soph. O. R. 745; σῆς φρενός, stimmt nicht mit deinem Sinn, Ant. 980. – 2) abfallen, sich trennen von Jemand, φίλων Ar. Av. 318; Plat. Parm. 144 b; Xen. Cyr. 4, 5, 29 u. Folgde. – 3) übh. abwesend sein, fehlen, Xen. Oec. 8, 15 n. Folgde.

French (Bailly abrégé)

ἀποστατῶ :
1 se tenir à distance, être éloigné de, gén. ; fig. ἀπ. φρενός SOPH être éloigné du sentiment ou des dispositions de qqn;
2 s'éloigner de, faire défection, abandonner, gén.;
3 être absent.
Étymologie: ἀφίστημι.

Russian (Dvoretsky)

ἀποστᾰτέω:
1 отстоять, быть удаленным, не подходить близко (τινος Aesch.);
2 разниться, отличаться (οὐκ ἀ. τινος Soph., Plut.);
3 не сходиться, не соглашаться (φρενός τινος Soph.);
4 не быть в наличии, отсутствовать (ἀλκὰ ἑκὰς ἀποστατεῖ Aesch.; οὐκ ἀ., ἀλλ᾽ ἀεὶ παρεῖναι Plat.);
5 покидать, бросать, оставлять (τινος Arph., Xen.).

Greek (Liddell-Scott)

ἀποστᾰτέω: μέλλ. -ήσω, ἵσταμαι μακράν τινος, ἄτα δ’ ἀποστατεῖ φίλων Αἰσχύλ. Χο. 826, Ἀποσπ. 156,287· οὔκουν πάρος γε σῆς ἀπεστάτουν φρενός Σοφ. Ἀντ. 993· μορφῆς δὲ τῆς σῆς οὐκ ἀπεστάτει, δὲν ἦτο μακράν ἀπό… ὁ αὐτ. Ο. Τ. 743· ἀποσκιρτῶ, καταλείπω, κοὐκ ἀποστατῶ φίλων Ἀριστοφ. Ὄρν. 314, πρβλ. Ξεν. Κύρ. 4. 5, 24, κτλ.· ἀπ. τῶν ὄντων, ἀπέχω ἀπό, διατελῶ ἄνευ, Πλάτ. Παρμ. 144Β, πρβλ. Θεαίτ. 205Α. ΙΙ. ἀπολ., ἵσταμαι μακράν, εἶμαι ἀπών, Αἰσχύλ. Χο. 444· ἑκάς, πρόσω ἀπ., ἵσταμαι μακράν, ὁ αὐτ. Ἀγ. 1104, Εὐμ. 65· σμικρὸν ἀπ. Πλάτ. Κρατ. 428 D.

Greek Monotonic

ἀποστᾰτέω: μέλ. -ήσω (ἀφίσταμαι)·
I. στέκομαι μακριά από, αναχωρώ από, είμαι μακριά από, με γεν., σε Αισχύλ., Σοφ.· ἀποστατῶ φίλων, εγκαταλείπω τους φίλους μου, σε Αριστοφ.
II. απόλ., στέκομαι μακριά, αποστασιοποιούμαι, απουσιάζω, σε Αισχύλ.

Middle Liddell

[ἀφίσταμαι]
I. to stand aloof from, depart from, be far from, c. gen., Aesch., Soph.; ἀπ. φίλων to fall off from one's friends, Ar.
II. absol. to stand aloof or afar off, Aesch.