ἐπικραίνω
Ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι → I seem, then, in just this little thing to be wiser than this man at any rate, that what I do not know I do not think I know either
English (LSJ)
Ep. ἐπι-κραιαίνω, 3sg. fut. ἐπικρᾱνεῖ dub. in A.Ag.1340 codd.(anap.): aor. 1 -έκρᾱνα, Ep. -έκρηνα, -εκρήηνα(v. infr.):—Med., 3pl. aor. 1
A ἐπεκρήναντο Q.S.14.297:—bring to pass, accomplish, ἀρὴν πᾶσαν ἐπικρήνειε may he fulfil it, Il.15.599; οὔ σφιν ἐπεκραίαινε he fulfilled it not for them,3.302, cf. 2.419 (v.l.-άαινε); νῦν μοι τόδδ' ἐπικρήηνον ἐέλδωρ grant me this prayer, fulfil it, 1.455, etc.; μῦθον ἐπεκρήηνε καρήατι by a nod, Call.Dian.40; ἐ. τέλος A.Supp.624; ἀληθῆ Id.Th.887 (lyr.); γάμου πικρὰς τελευτάς Id.Ag.744 (lyr.); ποινὰς θανάτων ib.1340 (anap.); χάριν ἀντ' ἔργων ib.1546 (anap.), cf. S.Ph. 1468(anap.); τὸ δέον Archyt. ap. Iamb.Protr.4:—Pass., χρυσῷ δ' ἐπὶ χείλεα κεκράαντο were finished off with gold, Od.4.132, cf. 616.
German (Pape)
[Seite 952] vollenden, in Erfüllung gehen lassen; ἀρὴν ἐπικρήνειε Il. 15, 599; Ζεὺς δ' ἐπέκρανεν τέλος Aesch. Suppl. 619; ςάμου πικρὰς τελευτάς Ag. 724; ἄλλων ποινὰγ θανάτων ἐπικρανεῖ 1313; zu Ende bringen, δαμίων, ὃς ταῦτ' ἐπέκρανεν Soph. Phil. 1454; sp. D.; τέρμα γὰρ εἴς με βίου Μοῖρ' ἐπέκρανε τόδε Ep. ad. 734 (App. 148). – In H. h. Merc. 531, (ῥάβδος) πάντας ἐπικραίνουσα θεούς, wird es beherrschen, lenken übersetzt, l. d., Herm. will πάντας ἐπικραίνουσ' οἴμους ἐπέων ändern.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπικραίνω: Ἐπικ. -κραιαίνω: μέλλ. -κρᾰνῶ (ἀλλὰ ἐπικρᾱνεῖ ἢ ἀντεπικρᾱνεῖ Αἰσχύλ. Ἀγ. 1340, περὶ ὧν ἴδε ἐν λέξει φαίνω)˙ ἀόρ. α΄ -έκρᾱνα, Ἐπικ. -έκρηνα, -εκρήηνα: - Μέσ., ἐπεκρήναντο Κόϊντ. Σμ. 14. 297. Ἐπιτελῶ, ἐκτελῶ, ἐκπληρῶ, Ὅμ., μόνον ἐν τῇ Ἰλ., κλπ.˙ ἀρὴν πᾶσαν ἐπικρήνειε, «ἐπιτελέσειε» (Σχόλ.), Ἰλ. Ο. 599˙ ὣς ἔφαν˙ οὐδ’ ἄρα πώ σφιν ἐπεκραίαινε Κρονίων, «οὕτως εἶπον˙ οὔπω δ’ ἄρα τὴν αἴτησιν αὐτοῖς ἐπετέλει ὁ τοῦ Κρόνου υἱὸς» (Θ. Γαζῆς), Γ. 302, πρβλ. Β. 419˙ ἠδ’ ἔτι καὶ νῦν μοι τόδ’ ἐπικρήηνον ἐέλδωρ, «καὶ νῦν δή μοι ἐπιτέλεσον τὸ ἐπιθύμημα» (Σχόλ.) Ἰλ. Α. 455, κτλ.˙ μῦθον ἐπεκρήηνε καρήατι, διὰ κατανεύσεως τῆς κεφαλῆς, Καλλ. εἰς Ἄρτ. 40˙ οὕτω, ἐπ. τέλος Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 624˙ ἀληθῆ ὁ αὐτ. ἐν Ἑπτ. ἐπὶ Θήβ. 687˙ γάμου πικρὰς τελευτὰς ὁ αὐτ. ἐν Ἀγ. 745˙ πρβλ. Σοφ. Φιλ. 1468. - Παθ., χρυσῷ δ’ ἐπὶ χείλεα κεκράαντο, «ἤγουν ἐπὶ χρυσῷ τὰ χείλη ἀπήρτιστο καὶ τετελείωτο» (Εὐστ.), Ὀδ. Δ. 132, πρβλ. 616, Ο. 116˙ ἐπεκραίνεται μόρσιμος αἰὼν Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 46, πρβλ. Εὐμ. 969. ΙΙ. διευθύνω, κυβερνῶ, θεοὺς Ὕμν. Ὁμ. εἰς Ἑρμ. 531, ἔνθα ὁ Ἕρμαννος ἀναγινώσκει οἴμους ἀντὶ θεούς.
