ἐντεῦθεν

English (LSJ)

Ion. ἐνθεῦτεν, Adv., (related to ἔνθεν, as ἐνταῦθα to ἔνθα):    I of Place, hence or thence, Od.19.568, Hdt.1.2, al., A.Pr. 836, Pers.488, Th.8.42, etc.; τὸ γένος ἐ. ποθεν ἐκ Χίου Pl.Euthd.271c; τἀντεῦθεν matters there, i.e. in the house, S.El.1339; ἐ. καὶ ἐ. LXX Nu.22.24, Ev.Jo.19.18; ἐ. κἀκεῖθεν Sch.D.T.p.29H.; ἐντεῦθεν εἰς τυχόν 'go to Jericho', Men.Pk.184.    II of Time, henceforth, thereupon, S.El.728, Ph.384 (lyr., dub. l.), etc.; also τὸ ἐ. Hdt.1.9, 27, al., Pl.Tht.198b; Att. also τοὐντεῦθεν E.Med.792, al.; τἀντεῦθεν A.Eu. 60; τὸ ἐ. ἐπὶ τούτοις Ael.NA8.17.    III causal, thence, from that source, τὸν βίον ἐ. ἐποιοῦντο Th.1.5; ἐ. αἱ μάχαι Arist.EN1131a23; ἐ. ποθεν Id.Pol.1286b15; therefore, in consequence, E.Andr.949, Pl.Cra. 399c.—Att. strengthd. ἐντευθενί [ῑ], Ar.Av.10, Lys.92, etc.; cf. ἐνμεντευθενί.

Greek (Liddell-Scott)

ἐντεῦθεν: Ἰων. ἐνθεῦτεν, Ἐπίρρ. (σχηματισθὲν ἐκ τοῦ ἔνθεν, ὡς τὸ ἐνταῦθα ἐκ τοῦ ἔνθα): Ι. ἐπὶ τόπου, ἀπ’ ἐδῶ ἢ ἀπ’ ἐκεῖ, Λατ. hinc ἢ illinc, οὐκ ἐντεῦθεν ὀΐομαι αἰνὸν ὄνειρον ἐλθέμεν Ὀδ. Τ. 568, Ἡρόδ. 1. 2, 9 κ. ἀλλ. καὶ παρ’ Ἀττ.. ὡς παρ’ Αἰσχύλ. ἐν Πρ. 836, Πέρσ. 488· ἐντεῦθέν ποθέν εἰσιν ἐκ Χίου Πλάτ. Εὐθύδ. 271C· τἀντεῦθεν, τὰ «παρακεῖθε», Σοφ. Ἠλ. 1339· ἐντεῦθεν κἀκεῖθεν, «ἀπ’ ἐδῶ κι’ ἀπεκεῖ», Α. Β. 766. 27. ΙΙ. ἐπὶ χρόνου, κἀντεῦθεν ἄλλος ἄλλον... ἔθραυε κἀνέπιπτε Σοφ. Ἠλ. 728· πῶς δέ μοι τἀντεῦθεν φροντίδος Φιλ. 834, ἔνθα ὁ Jebb διορθοῖ: τἀνθένδε βάσει φροντίδος. Ἴδε ἐκτενῆ σημ. αὐτοῦ ἐν τόπῳ· - ὡσαύτως, τὸ ἐνθεῦτεν Ἡρόδ. 1. 9, 27 κ. ἀλλ.· Ἀττ. τοὐντεῦθεν Εὐρ. Μήδ. 792 κ. ἀλλ.· ὡσαύτως, τὰ ἐντεῦθεν ἢ τἀντεῦθεν Αἰσχύλ. Εὐμ. 60, κτλ.· ἐντεῦθεν ἤδη Πλάτ. Θεαίτ. 198Β· τὸ ἐντ. ἐπὶ τούτοις Αἰλ. π. Ζ. 8. 17. ΙΙΙ. τὸ ἔκ τινος, τὸν βίον ἐντεῦθεν ἐποιοῦντο Θουκ. 1. 5· ἐντεῦθεν αἱ μάχαι Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 5. 3, 6· ἐντεῦθέν ποθεν ὁ αὐτ. Πολιτικ. 3. 15, 12: ― ἐκ τούτου, τούτου ἕνεκα, κἀντεῦθεν δόμοι νοσοῦσιν ἀνδρῶν Εὐρ. Ἀνδρ. 949, Πλάτ. Κρατ. 399C. ― Ἀττικ. ἐπιτεταμένον, ἐντευθενί, ῑ Ἀριστοφ. Ὄρν. 10, Λυσ. 92, κτλ., πρβλ. ἐνμεντενθενί.