ἀσόλοικος
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
ον,
A not barbarous, S.Fr.629. 2 correct, without solecism, Zeno Stoic. 1.23. Adv. -κως AB452. II metaph., uncorrupted, unspoiled, κρέας Eub.7.8; ἀ. παιδιά not coarse, refined, Plu.Cleom.13; of persons, unexceptionable, Phld.Acad.Ind.p.52 M. Adv. -κως Id.Vit.p.7J.
German (Pape)
[Seite 372] dasselbe, Soph. frg. 555, Hesych. προσηνές, οὐ βάρβαρον, vgl. Plut. Cleom. 13; Eubul. bei Ath. II, 63 d κρέας βόειον ἑφθὸν ἀσ., nicht durch künstliche Zubereitung verderbt.
Greek (Liddell-Scott)
ἀσόλοικος: -ον, ὁ ἄνευ σολοικισμοῦ, «ἔφασκε δὲ τοὺς μὲν τῶν ἀσολοίκων λόγους, καὶ ἀπηρτισμένους, ὁμοίους εἶναι τῷ ἀργυρίῳ τῷ Ἀλεξανδρινῷ· εὐοφθάλμους μὲν καὶ περιγραμμένους, καθὰ καὶ τὸ νόμισμα, οὐδὲν δὲ διὰ ταῦτα βελτίονας» Διογ. Λ. π. Ζήνωνος 7. 18· «ἀσόλοικον· ἥμερον, προσηνές, οὐ βάρβαρον, Σοφοκλῆς Τρωΐλῳ» Ἡσύχ. (Σοφ. Ἀποσπ. 555): - Ἐπιρρ. -κως, «ἀσολοίκως· τὸ ἀφελῶς» Α. Β. 452, 33. ΙΙ. μεταφ., ἐπὶ κρέατος, ἁγνόν, οὐχὶ κεκαρυκευμένον, κρέας βόειον ἑφθὸν ἀσόλοικον μέγα Εὔβουλ. ἐν «Ἀμαλθείᾳ» 1. 8· ἀσ. παιδιά, οὐχὶ ἄγροικος, φιλόκαλος, τήν τε παιδιὰν ἐπίχαριν καὶ ἀσόλοικον ἐχόντων Πλουτ. Κλεομ. 13.
