ἀκόνιτος

English (LSJ)

ον, (κονίω)

   A without dust, combat or struggle, Q.S.4.319.    II f.l. for ἀκώνητος, Dsc.1.7; for κωνικός, Arist.GA739b12.

Greek (Liddell-Scott)

ἀκόνῑτος: -ον, (κονίω) ἄνευ κονιορτοῦ, ἀγῶνος καὶ πάλης, Κόϊντ. Σμ. 4. 319. ΙΙ = ἀκώνιστος, Διοσκ. 1.6. - Ἐπίρρ. -τως, ὁ αὐτ.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
sans poussière, sans combat, sans effort.
Étymologie: ἀ, κονίω.