κέλευσμα

English (LSJ)

or κέλ-ευμα (v. infr.), ατος, τό, (κελεύω)

   A order, command, A.Eu.235, S.Ant.1219 (pl.), etc.; call, summons, A.Ch.751 (pl.): in Prose, word of command in battle, Hdt.4.141, 7.16, cf. E.Hec.929 (lyr.); ὁ Κύριος ἐν κ. καταβήσεται ἀπ' οὐρανοῦ 1 Ep.Thess.4.16; also, the call of the κελευστής (q.v.), which gave the time to the rowers, ἀπὸ ἑνὸς κελεύσματος all at once, Th.2.92, D.S.3.15; ἐξ ἑνὸς κελεύματος Sophr.25; ἐκ κελεύματος at the word of command, A.Pers.397, cf.E.IT1405; καχάζετε . . ἀπὸ κ. Eub.8; στρατεύσονται ἀφ' ἑνὸς κ. LXX Pr.30.27; of the boatswain's pipe, κέλευσμα προσαυλεῖν Phld.Mus.p.15 K.; also, the call of the driver to his horses, κελεύματι μόνον καὶ λόγῳ ἡνιοχεῖται Pl.Phdr.253d; of the huntsman to his hounds, X.Cyn.6.20; κ. κυνηγετῶν S.Ichn.225. (κέλευμα is the more ancient form, as in A.Pers.397, Ch.751, S., Sophr., Pl. (codd.l.c.), X., ll.cc., v.l. in Hdt. ll. cc., Th. l. c.)

German (Pape)

[Seite 1415] τό (vgl. κέλευμα), der Befehl, das Geheiß, Gebot; Λοξίου κελεύσμασιν ἥκω Aesch. Eum. 226, wie Soph. Ant. 1204; Zuruf, Aesch. Ch. 740; Geschrei, Eur. Hec. 922; auf dem Schiffe der Takt, nach dem gerudert wird, u. den der κελευστής angiebt, ἔπαισαν ἅλμην βρύχιον ἐκ κελεύσματος Aesch. Pers. 389; ὥςπερ σὸν κέλευσμα ἐφίεται Eur. I. T. 1483; in Prosa, ἐπακούσας τῷ πρώτῳ κελεύσματι Her. 4, 141; ἀπὸ ἑνὸς κελεύσματος ἐμβοήσαντες Thuc. 2, 92, an die obige Stelle des Aesch. erinnernd.

Greek (Liddell-Scott)

κέλευσμα: ἢ κέλευμα, τό, (κελεύω), διαταγή, προσταγή, παραγγελία, παράγγελμα, ἐντολή, Αἰσχύλ. Εὐμ. 235, Σοφ. Ἀντ. 1204, κτλ.· κλῆσις, πρόσκλησις, Αἰσχύλ. Χο. 751·- παρὰ πεζοῖς, τὸ ἐν τῇ μάχῃ πρόσταγμα, Ἡρόδ. 4. 141., 7. 16, πρβλ. Εὐρ. Ἑκ. 929· ὡσαύτως ἡ φωνὴ τοῦ κελευστοῦ (ὃ ἴδε), διδόντος τὸ πρόσταγμα εἰς τοὺς κωπηλατοῦντας, ἀπὸ ἑνὸς κελεύσματος, «ἐκ μιᾶς παραγγέλσεως» Σχολ., ἐν τῷ ἅμα, Θουκ. 2. 92, Διόδ. 3. 15· ἐξ ἑνὸς κελεύματος Σώφρων 51 Ahr.· ἐκ κελεύσματος, κατὰ τὸ πρόσταγμα, Αἰσχύλ. Πέρσ. 397, Εὐρ. Ι. Τ. 1405· καχάζετ’ ἀπὸ κ. Εὔβουλ. ἐν «Δαμαλ.» 1·- ὡσαύτως ἡ παρακέλευσις τοῦ ἡνιόχου πρὸς τοὺς ἵππους, κελεύματι μόνον καὶ λόγῳ ἡνιοχεῖται Πλάτ. Φαῖδρ. 253D· τοῦ κυνηγοῦ πρὸς τοὺς κύνας, Ξεν. Κυν. 6. 20. (Ὁ τύπος, κέλευμα, φαίνεται ἀρχαιότερος· ὅρα τὸ Μεδ. Ἀντίγραφ. Αἰσχύλ. Πέρσ. 397, Χο. 751, πρβλ. Λοβ. Αἴ. σ. 323.)

French (Bailly abrégé)

ατος (τό) :
1 ordre, commandement ; ἀπὸ ἑνὸς κελεύσματος THC tous à un seul commandement, càd tous à la fois ; particul. chant cadencé du chef des rameurs pour régler le mouvement des rames;
2 appel, cri.
Étymologie: κελεύω.