σηπεδών

English (LSJ)

όνος, ἡ, (σήπομαι)

   A decay, putrefaction, in animal bodies or wood, or even stone, Hp.Epid.3.4, Antipho Soph.15, Pl.Phd.110e, Thphr.CP6.1.5; σηπεδόνα λαβεῖν Pl.Phd.96b.    2 of live flesh, mortification, of two kinds, σ. χλωρή (v. σῆψις) when a humour discharges, and ξηρή when it is dry, Hp.Epid.5.4.    II pl., putrid humours, Id.Aph.3.16 (sg. in 7.20), Plb. 1.81.7, Com.Adesp.344, etc.    III a serpent whose bite causes putrefaction, Nic.Th.327, Ael. NA15.18.

German (Pape)

[Seite 875] όνος, ἡ, 1) Fäulniß, sowohl der thierischen Körper als des Holzes; οὐδὲ διεφθαρμένος ὑπὸ σηπεδόνος καὶ ἅλμης, Plat. Phaed. 110 e, vgl. 96 b; κακὸν ξύλοις, Rep. X, 609 a; – u. im plur., Pol. 1, 81, 7 Plut. Artax. 16; ἐπίδρομοι, Nic. Ther. 242. – 2) faules, eiterndes Geschwür. – 3) eine Schlange, deren Biß Fäulniß hervorbringt, Nic. Ther. 326. – 4) übh. Feuchtigkeit, Nässe, Antiph. bei Harpocr. v. ἔμβιος, weil aus der Anhäufung verdorbener Säfte u. Feuchtigkeiten Fäulniß zu entstehen pflegt.

Greek (Liddell-Scott)

σηπεδών: -όνος, ἡ, (σήπομαι) σῆψις, «σαπίλα», ἐπὶ ζωϊκοῦ σώματος, ἐπὶ ξύλου ἢ καὶ ἐπὶ λίθου, Ἱππ. Ἐπιδημ. τὸ Γ΄, 1083, Πλάτ. Φαίδων 110Ε, κτλ.· σηπεδόνα λαβεῖν αὐτόθι 96Β. 2) ἐπὶ ζώσης σαρκός, νέκρωσις, οὖσα δύο εἰδῶν, σ. χλωρή, ὅταν ἐκρέῃ ὑγρόν τι, ξηρή, ὅταν εἶναι ξηρά, πρβλ. Ἱππ. Ἐπιδημ. τὸ Γ΄, 1082, καὶ Foës. Oecon. II. ἐν τῷ πληθ., ὑγρὰ πλήρη σήψεως, πυώδεις χυμοί, Ἱππ. Ἀφορ. 1259, Πολύβ. 1. 81, 7, κτλ. ΙΙΙ. ὄφις, τοῦ ὁποίου τὸ δῆγμα ἐπιφέρει σῆψιν, κοινῶς «σαπίτης», Νικ. Θηρ. 326, Αἰλ. π. Ζ. 15. 18. IV. καθόλου, ὑγρασία ἐπιφέρουσα σῆψιν, Ἀντιφῶν παρ’ Ἁρποκρ. ἐν λέξ. ἔμβιος, Ἐτυμολ. Μέγ. 334. 31.

French (Bailly abrégé)

όνος (ἡ) :
1 putréfaction ; abcès purulent;
2 serpent dont la morsure produit la putréfaction.
Étymologie: σήπω.