δυσέξοδος
From LSJ
English (LSJ)
ον,
A hard to get out of, Arist.Pol.1330b26, Lyc.1099, Paus.2.31.1: metaph., ἐρώτησις Luc.Fug.10. 2 hard to remedy, Hp.Epid.4.30.
German (Pape)
[Seite 679] von schwierigem Ausgang; Hippocr.; τινί, Arist. Polit. 7, 11; Sp., wie Lycophr. 1099.
Greek (Liddell-Scott)
δυσέξοδος: -ον, ὁ ἐξ οὗ δυσκόλως τις ἐξέρχεται, Ἀριστ. Πολ. 7. 11, 6. 2) δυσίατος, δυσθεράπευτος, Ἱππ. 1133.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 dont l’issue est difficile;
2 dont l’issue est funeste HPC (maladie).
Étymologie: δυσ-, ἔξοδος.