ψύττα
From LSJ
ποντίων τε κυμάτων άνήριθμον γέλασμα, παμμῆτόρ τε γῆ (Aeschylus' Prometheus Bound l. 90) → O infinite laughter of the waves of ocean, O universal mother Earth
English (LSJ)
A = ψίττα, σίττα, E.Cyc.49(lyr.). II = ταχέως, esp. in the phrase ψ. κατατείνας, τείνασαι, Luc.Lex.3, Ep.Sat.35, cf. AP 11.351 (Pall.), prob. in Alciphr.3.24; cf. Hsch.
German (Pape)
[Seite 1402] = ψίττα, Eur. Cycl. 49, s. ψίττα.
Greek (Liddell-Scott)
ψύττᾰ: ψίττα, σίττα, Εὐρ. Κύκλ. 49, Λουκ. Λεξιφ. 3, Ἀνθ. Π. 11. 351.
French (Bailly abrégé)
interj.
psitt !.
