ἐξαίφνης

From LSJ
Revision as of 12:31, 21 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (big3_15)

Οὐδ' ἄμμε διακρινέει φιλότητος ἄλλο, πάρος θάνατόν γε μεμορμένον ἀμφικαλύψαι → Nor will anything else divide us from our love before the fate of death enshrouds us

Apollonius of Rhodes, Argonautica, 3.1129f.
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἐξαίφνης Medium diacritics: ἐξαίφνης Low diacritics: εξαίφνης Capitals: ΕΞΑΙΦΝΗΣ
Transliteration A: exaíphnēs Transliteration B: exaiphnēs Transliteration C: eksaifnis Beta Code: e)cai/fnhs

English (LSJ)

Adv.

   A on a sudden, Il.17.738, 21.14, Pi.O.9.52, A.Pr. 1077 (anap.), S.OC1610, etc.: c. part., ψυχὴν θεωρεῖν ἐ. ἀποθανόντος ἑκάστου the moment that he is dead, Pl.Grg.523e; ἀκούσαντι ἐ. at first hearing, Id.Cra.396b: c. Art., τό γ' ἐ. D.18.153; but τὸ ἐ. the instantaneous, that which is between motion and rest, and not in the time-series, Pl.Prm.156d; but, = τὸ ἐν ἀναισθήτῳ χρόνῳ διὰ μικρότητα ἐκστάν, Arist.Ph.222b15.

German (Pape)

[Seite 865] adv., plötzlich, unvermuthet; Il. 21, 14; Pind. Ol. 9, 56; Aesch. Prom. 1079; Soph. oft; οὐ ῥᾴδιόν ἐστιν οὕτως ἐξαίφνης πεισθῆναι Plat. Crat. 391 a; c. partic., ἄν τι δόξειεν ἀκούσαντι ἐξαίφνης, sobald er gehört hatte, ib. 396 b, vgl. Gorg. 523 e u. Aesch. 3, 59; ἡ ἐξαίφνης φύσις Plat. Parm. 156 d. S. auch ἐξαπίνης.

Greek (Liddell-Scott)

ἐξαίφνης: (ἄφνω) Ἐπίρρ., αἰφνιδίως, Ἰλ. Ρ. 738, Φ. 14, Πίνδ. Ο. 9. 78, Αἰσχύλ. Πρ. 1077, Σοφ. Ο. Κ. 1610, κλ.· μετὰ μετοχ., ψυχὴν θεωρεῖν ἐξ. ἀποθανόντος ἑκάστου, ὡς τὸ Λατ. statim ut, εὐθὺς ὅταν ἀποθάνῃ, Πλάτ. Γοργ. 523Ε· ἀκούσαντι ἐξ., εὐθὺς ὡς ἤκουσε, ὁ αὐτ. Κρατ. 396Β· ὡσαύτως μετὰ τοῦ ἄρθρου, τό γ’ ἐξ. Δημ. 278. 10· - ἀλλά, τὸ ἐξαίφνης, στιγμὴ μεταξὺ δύο χρονικῶν σημείων, διακοπὴ τῆς χρονικῆς συνεχείας, Πλάτ. Παρμ. 156D, πρβλ. Ἀριστ. Φυσ. 4. 13, 7. Πρβλ. ἐξαπίνης.

French (Bailly abrégé)

adv.
tout à coup, subitement, brusquement.
Étymologie: ἐξ, αἴφνης.

English (Autenrieth)

= ἐξαπίνης, Il. 17.738 and Il. 21.14.

Spanish (DGE)

• Alolema(s): dór. -ᾱς Stesich.32.1, Pi.O.9.52; -ῆς Gal.17(2).514
adv. de repente, bruscamente
a) c. verbos πῦρ, τό ... ὄρμενον ἐ. Il.17.738, 21.14, cf. Pi.l.c., A.Pr.1077, S.Tr.912, Ant.417, OC 1610, E.Ep.3.12, Ar.V.49, Isoc.8.41, Ps.Dicaearch.1.1, Gal.l.c., Plot.4.6.3
de improviso, por sorpresa ἐ. ... ἐλάμβανε ref. al ataque de la enfermedad, Th.2.49, μηδὲν ἐ. αὐτοῖς προσπεσεῖν Aen.Tact.15.5, cf. Plu.Thes.13, Aen.Gaz.Ep.3
c. part. tan pronto como, apenas, en el momento en que θε[ῖ] ον ἐ[ξ] αίφνας τέρας ἰδοῖσα νύμφα ὧδε ... Ἑλένα φωνᾶι Stesich.l.c., τὸν κριτὴν δεῖ ... ψυχὴν θεωροῦντα ἐ. ἀποθανόντος ἑκάστου es preciso que el juez examine el alma de cada uno en el momento en que ha muerto Pl.Grg.523e, cf. Cra.396b, Plot.2.9.9
enseguida LXX Ma.3.1;
b) c. subst. κίνησις σωμάτων ἡ ἐ. el movimiento repentino de los cuerpos Plot.3.1.1, cf. 2.4, διὰ τῆς ἐ. ... μεταβολῆς a causa del repentino cambio Aristid.Quint.81.16, cf. Phryn.98
fil., subst. τὸ ἐ. el instante, e.d., lo que está entre el movimiento y el reposo sin estar en el tiempo, Pl.Prm.156d, τὸ δ' ἐ. τὸ ἐν ἀναισθήτῳ χρόνῳ διὰ μικρότητα ἐκστάν lo instantáneo es lo que ha abandonado su estado en un tiempo imperceptible por su pequeñez Arist.Ph.222b5
adv. τό γ' ἐ. ἐπέσχον ἐκεῖνοι aquellos aguantaron por el momento D.18.153.

• Etimología: v. αἰπύς.