διανοητός
Καὶ ζῶν ὁ φαῦλος καὶ θανὼν κολάζεται → Vivisque mortuisque poena instat malis → Der Schlechte wird im Leben und im Tod bestraft
English (LSJ)
διανοητή, διανοητόν, that which is thought about or that which can be thought about, τὸ διανοητὸν καὶ νοητόν Arist.Metaph.1012a2, cf. 1021a30; οὐδὲ διανοητόν = not even thinkable, Plu.2.1081a, cf. Procl.Inst.123.
Spanish (DGE)
-ή, -όν
I 1que es objeto de la razón op. νοητός ‘objeto del entendimiento’, Arist.Metaph.1012a2, οὔτε οὖν δοξαστὸν τὸ θεῖον οὔτε διανοητὸν οὔτε νοητόν Procl.Inst.123.
2 que puede ser objeto de pensamiento, pensable, concebible τό τε γὰρ διανοητὸν σημαίνει ὅτι ἔστιν αὐτοῦ διάνοια Arist.Metaph.1021a30, τὰ μηδὲ διανοητὰ ψεύδεται Phld.Mus.4.7.35, ἀσώματον Plu.2.1081a
•perceptible con la mente op. ἁπτός ‘perceptible por los sentidos’ αἱ μὲν (φαντασίαι) ... ἁπταὶ γὰρ οὐκ οὖσαι, διανοηταὶ δέ Diog.Oen.125.2.4.
II adv. διανοητῶς = racionalmente Procl.in Ti.1.448.25
•conscientemente Eust.25.33, Eustr.in APo.24.14.
German (Pape)
[Seite 592] denkbar, zu verstehen; Arist. anal. pr. 1, 53.
Russian (Dvoretsky)
διανοητός: являющийся предметом мышления, познаваемый разумом Arst., Sext.
Greek (Liddell-Scott)
διανοητός: -ή, -όν, ὑποκείμενος εἰς σκέψιν, νοητός, Ἀριστ. Μεταφ. 3. 7, 3., 4. 15, 8.
Greek Monolingual
-ή, -ό (Α διανοητός, -ή, -όν) διανοούμαι
νοητός, αντιληπτός.
