δρομάασκε
χλανίσι δὲ δὴ φαναῖσι περιπεπεµµένοι καὶ µαστίχην τρώγοντες, ὄζοντες µύρου. τὸ δ’ ὅλον οὐκ ἐπίσταµαι ἐγὼ ψιθυρίζειν, οὐδὲ κατακεκλασµένος πλάγιον ποιήσας τὸν τράχηλον περιπατεῖν, ὥσπερ ἑτέρους ὁρῶ κιναίδους ἐνθάδε πολλοὺς ἐν ἄστει καὶ πεπιττοκοπηµένους → Dressed up in bright clean fine cloaks and nibbling pine-thistle, smelling of myrrh. But I do not at all know how to whisper, nor how to be enervated, and make my neck go back and forth, just as I see many others, kinaidoi, here in the city, do, and waxed with pitch-plasters.
English (LSJ)
v. δρομάω.
Greek (Liddell-Scott)
δρομάασκε: λείψανον παλαιοῦ τινος ῥήματος δρομάω = τρέχω, Ἡσ. Ἀποσπ. 2· ἀλλ’ ὁ ἀνάλογος τύπος θὰ ἦτο δρώμασκε (δρωμάω) Λοβ. Φρύν. 583, καὶ τὰ Ἑνετ. Σχόλ. Ἰλ. Υ. 227 ἔχουσι φοίτασκε· ― πρκμ. δεδρόμηκε Βάβρ. 60. 8· πρβλ. ὑπαιδεδρόμᾱκα Σαπφ. 2. 10.
Russian (Dvoretsky)
δρομάασκε: Hes. 3 л. sing. aor. iter. к *δρομάω.
