δυσμετακίνητος
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
[ῑ], ον, hard to shift, ψυχὴ δ. ἀπὸ τῶν χειρόνων J.AJ16.11.8; γυνή Plu.2.288d, Eust.1733.32. Adv. δυσμετακινήτως, ἔχειν Alex.Trall.1.16.
Spanish (DGE)
-ον
I 1difícil de trasladar γυναῖκα καθάπερ τὸν κύβον ... δυσμετακίνητον Plu.2.288d, μέγεθος Eust.1733.32.
2 c. ἀπό y gen. que no se aparta fácilmente δ. ψυχὴ ἀπὸ τῶν χειρόνων I.AI 16.403
•medic. que es difícil o no se puede quitar ὄγκοι Aët.15.7 (p.25).
II adv. δυσμετακινήτως = sin movimiento, sin cambio, δυσμετακινήτως ἔχειν de pers. ser inflexible δυσμετακινήτως γὰρ ἔχουσιν οἱ νέοι πρὸς ταῦτα Olymp.Prol.12.6, del estado de un enfermo δυσμετακινήτως ἔχειν = ser persistente Alex.Trall.1.579.27.
German (Pape)
[Seite 684] schwer wegzubewegen, Ios.; auch im adv., Alex. Trall.
Greek (Liddell-Scott)
δυσμετακίνητος: -ον, δυσκόλως μετακινούμενος, Εὐστ. 1733. 32, Ἡσύχ.
Greek Monolingual
-η, -ο (AM δυσμετακίνητος, -ον)
αυτός που δύσκολα μετακινείται
αρχ.
αυτός που δύσκολα μεταβάλλεται.
