ελαχύς

Greek Monolingual

ἐλαχύς, ἐλάχεια, ἐλαχύ (Α)
1. λίγος
2. μικρός
3. βραχύς.
[ΕΤΥΜΟΛ. Το αρχαίο επίθετο ελαχύς από IE lngh^w-u-, συνεσταλμένη βαθμίδα της ΙΕ ρίζας leng^wh- «ευκίνητος και ελαφρός», αντιστοιχεί ακριβώς προς αρχ. ινδ. langhu, raghu «γρήγορος, ελαφρός», αβεστ. ragu- «γρήγορος», λατ. levis. Στην ίδια ρίζα ανάγεται και το επίθετο ελαφρός, πράγμα που δημιούργησε σύγχυση ανάμεσα στη λεξιλογική ομάδα του ελαχύς και σ' εκείνη του ελαφρός. Το επίθετο ελαχύς σχηματίζει συγκριτικό βαθμό ελάσσων (< ελαχ-yων) και υπερθετικό βαθμό ελάχιστος (< ελαχ-ιστος) που χρησιμοποιούνται και ως παραθετικά του επιθέτου μικρός.