εὐχάριτος

English (LSJ)

ον, freq.v.l. for εὐχάριστος, as in Arist.HA 592b24.

German (Pape)

[Seite 1108] dasselbe, ὀρνίθιον Arist. H. A. 8, 3, wo Bekker εὔχαρι aufgenommen hat; den superlat. εὐχαριτώτατος s. unter εὔχαρις.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
agréable;
Cp. εὐχαριτώτερος.
Étymologie: εὖ, χάρις.

Russian (Dvoretsky)

εὐχάρῐτος: Arst. v.l. = εὔχαρις.

Greek (Liddell-Scott)

εὐχάρῐτος: -ον, συχν. διάφ. γραφ. ἀντὶ τοῦ προηγ., ὡς ἐν Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 8. 3, 5.

Greek Monolingual

εὐχάριτος, -ον (Α)
δ. γρφ. αντί ευχάριστος.