θλάση
From LSJ
Θησεύς τινʹ ἡμάρτηκεν ἐς σʹ ἁμαρτίαν; (Euripides, Hippolytus 319) → Hath Theseus wronged thee in any wise?
Greek Monolingual
η (ΑΜ θλάσις) θλω
σπάσιμο, συντριβή, θραύση, ρήξη, σύνθλιψη, κομμάτιασμα, τσάκισμα
νεοελλ.
1. ιατρ. ρήξη τών ιστών, χωρίς λύση της συνέχειας του δέρματος, που προκαλείται από αμβλύ όργανο και συνοδεύεται συνήθως από εκχυμώσεις ή εσωτερική αιμορραγία, μωλώπισμα
2. φρ. «σημείο θλάσεως» — η κορυφή της γωνίας που σχηματίζεται από τη θλάση της ευθείας.
