κολαστήρ

English (LSJ)

κολαστῆρος, ὁ, = κολαστής (chastiser, punisher), Arr.Fr.144J.: as adjective, στρατιῶται Eun.VSp.480 B.

German (Pape)

[Seite 1472] ῆρος, ὁ, = κολαστής, Sp.

Greek (Liddell-Scott)

κολαστήρ: ῆρος, ὁ, = κολαστής, μνημονεύεται ἐκ τοῦ Εὐναπ.

Greek Monolingual

κολαστήρ, -ῆρος, ὁ, θηλ. κολάστειρα και κολάστρια (Α)
κολαστής, τιμωρός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κολάζω + επίθημα -τήρ / -τῆρος (πρβλ. βλαστήρ, στεγαστήρ)].