λυγερός

Greek Monolingual

-ή, -ό και λυγηρός, -ά, -ό (AM λυγηρός, -ά, -όν, Μ και λυγερός, -ή, -όν)
εύκαμπτος, ευλύγιστος
νεοελλ.-μσν.
1. (για πρόσ.) ψηλός και λεπτός, ευσταλής, κομψός
2. το θηλ. ως ουσ. η λυγερή
(για νέα γυναίκα) ψηλή, κομψή και ευκίνητη
μσν.
(το ουδ. στην αιτ. ως επίρρ.) λυγηρόν
με μαλακό, με λεπτό, πράο τρόπο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < λυγέα (λυγιά) + κατάλ. -ερός και -ηρός (πρβλ. λαμπερός / λαμπ-ηρός)].