ξῦσις

English (LSJ)

-εως, ἡ, (ξύω)
A ulceration, erosion, τοῦ ἐντέρου Hp.Acut.60.
b excoriation, Aret.CD1.3.
2 scraping, filing, Hp.VC14, cf. Gal. 14.781, Ammon.in Int.23.21, PMed.inArch.Pap.4.270; polishing, EM611.20. (ξύσις is f.l. in codd.).

Greek (Liddell-Scott)

ξῦσις: ἢ ξύσις, ἡ, (ξύω) = ξυσμός, Ἱππ. π. Διαίτ. Ὀξ. 394, π. τῶν ἐν Κεφ. Τρωμ. 907· - τὸ ξύειν, «ξύλον παρὰ τὸ ξύω· τὸ ἐπιτήδειον πρὸς τὸ ξύεσθαι· οὐδεμία γὰρ ὕλη πρὸς ξῦσιν ἐπιτηδειοτέρα ξύλου» Ἐτυμ. Μέγ. 611. 20. (Κοινῶς φέρεται ξύσις, ἀλλὰ τὸ υ εἶναι μακρόν).

German (Pape)

ἡ, das Schaben, Kratzen, Sp.