ορύκτης

Greek Monolingual

ο (Α ὀρύκτης) ορύσσω
αυτός που σκάβει τη γη προκειμένου να ανοίξει όρυγμα, σκαφέας, εκσκαφέας
νεοελλ.
1. ειδικά κατασκευασμένο βαρύ σφυρί το οποίο χρησιμοποιείται στα μεταλλεία για τη διάτρηση τών κοιτασμάτων και τών πετρωμάτων όταν αυτά είναι σκληρά
2. εντομολ. γένος κολεόπτερων εντόμων της οικογένειας σκαραβαιίδες, μεγάλοι σκαραβαίοι τών θερμών χωρών του παλαιού Κόσμου με παράξενη μορφή κεφαλής ρινόκερου
αρχ.
1. πτηνό που σκάβει με το ράμφος του τη γη για την ανεύρεση σπόρων ή σκουληκιών
2. είδος αρότρου ή το αυλάκι που ανοίγεται από το άροτρο κατά το όργωμα.