τιμά

From LSJ

ἀπὸ λεπτοῦ μίτου τὸ ζῆν ἤρτηται → life hangs by a thin thread

Source

English (Slater)

τῑμά (-ά, -ᾶς, -ᾷ, -άν, -αί, -ᾶν, -αῖς(ιν), -άς.) honour given or shown to gods or men, cf. Fränkel, D & P, 555. Χάρις ἐπιφέροισα τιμὰν (O. 1.31) ἐκάλεσσε Ποσειδᾶν' εὐρυβίαν αἰτέων λαοτρόφον τιμάν τιν ἑᾷ κεφαλᾷ (O. 6.60) ἀκλεὴς τιμὰ κατεφυλλορόησεν ποδῶν (O. 12.15) Πυθοῖ τ' ἔχει σταδίου τιμὰν διαύλου θ (O. 13.37) αἰέναον σέβοντι πατρὸς Ὀλυμ- πίοιο τιμάν (O. 14.12) ἁνίχ' εὑρίσκοντο θεῶν παλάμαις τιμάν, οἵαν οὔτις Ἑλλάνων δρέπει (P. 1.48) εἰ δέ τις ἤδη κτεάτεσσί τε καὶ περὶ τιμᾷ λέγει (P. 2.59) θεόπομποί σφισιν τιμαὶ φύτευθεν (P. 4.69) τάν ποτε Ζεὺς ὤπασεν λαγέτᾳ Αἰόλῳ καὶ παισὶ τιμάν (P. 4.108) “οὐ πρέπει νῷν μεγάλαν προγόνων τιμὰν δάσασθαι” (P. 4.148) τιμὰν μεγίσταν πράγματι παντὶ φέρειν (P. 4.278) μάλιστα μὲν Κρονίδαν θεῶν σέβεσθαι· ταύτας δὲ μή ποτε τιμᾶς ἀμείρειν γονέων βίον πεπρωμένον (P. 6.26) Πυθιόνικον τιμὰν Ἀριστομένει δέκευ (P. 8.5) τιμὰ δὲ γίνεται ὧν θεὸς ἁβρὸν αὔξει λόγον τεθνακότων (N. 7.31) ἐπασκήσω κλυταῖς ἥρωα τιμαῖς (N. 9.10) ἕπεται (ἐπέβα coni. Wil.) δέ, Θεαῖε, ματρώων πολύγνωτον γένος ὑμετέρων εὐάγων τιμὰ (N. 10.38) “οἴχεται τιμὰ φίλων τατωμένῳ φωτί” (v. Latte, Hermes, 1931, 38) (N. 10.78) γαρύσομαι τοῦδ' ἀνδρὸς ἐν τιμαῖσιν ἀγακλέα τὰν Ἀσωποδώρου πατρὸς αἶσαν (“en rendant homage a ce vaillant,” Puech) (I. 1.34) εἴη μιν ἔρνεσι φράξαι χεῖρα, τιμὰν ἑπταπύλοις Θήβαισι τεύχοντ (I. 1.66) ἵν' ἀθανάτοις Αἰνησιδάμου παῖδες ἐν τιμαῖς ἔμιχθεν (I. 2.29) εἴ τις εὐδόξων ἐς ἀνδρῶν ἄγοι τιμὰς Ἑλικωνιάδων (I. 2.34) καὶ γὰρ ἐριζόμεναι νᾶες ἐν πόντῳ καὶ λτ;ὑφγτ; ἅρμασιν ἵπποι διὰ τεάν, ὤνασσα (sc. Θεία), τιμὰν ὠκυδινάτοις ἐν ἁμίλλαισι θαυμασταὶ πέλονται “kraft deiner Würde,” Fränkel (I. 5.6) ἐν δ' ἐρατεινῷ μέλιτι καὶ τοιαίδε τιμαὶ καλλίνικον χάρμ ἀγαπάζοντι (τοιᾷδε τιμᾷ Σ̆{γρ˙}) (I. 5.54) τιμὰ δ' ἀγαθοῖσιν ἀντίκειται (I. 7.26) τὰν Διωνύσου πολυγαθέα τιμὰν ὑμνήσομεν; the honour done to Dionysos, which gives joy to many fr. 29. 5. ἦλθον ἔταις ἀμαχανίαν ἀλέξων τεοῖσιν ἐμαῖς τε τιμαῖς (Pae. 6.11) ἀμφιπόλοις δὲ [μ]υρ[ιᾶν] περὶ τιμᾶν δηριαζόμενον κτάνεν (Pae. 6.118) τιμαὶ δὲ βροτοῖσι κεκριμέναι Παρθ. 1. . τοῦτο γὰρ ἀθανάτοις τιμαῖς ποτιψαύει μόνον fr. 121. 3. ἀελλοπόδων μέν τιν' εὐφραίνοισιν ἵππων τιμαὶ καὶ στέφανοι honours won by horses fr. 221. 2. and so, favour, “σὺν τιμᾷ θεῶν” (P. 4.51) θεῶν τιμαῖς (P. 4.260)

Russian (Dvoretsky)

τῑμά: ἡ дор. = τιμή.