τιμάριο

Greek Monolingual

το / τιμάριον, ΝΜ
(στη Δύση) φέουδο
νεοελλ.
1. (στην Ανατολή και ειδικότερα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία) εκτεταμένη αγροτική περιοχή που παραχωρούσε ο ηγεμόνας σε στρατιωτικό αξιωματούχο, ο οποίος, καρπούμενος τα έσοδα, αναλάμβανε την υποχρέωση να διατηρεί και να εξοπλίζει στρατιωτικό τμήμα στην υπηρεσία του ηγεμόνα
2. (στην Ελλάδα στα χρόνια της τουρκοκρατίας και αργότερα) μορφή φέουδου, τσιφλίκι
3. μτφ. καθετί που καρπώνεται κανείς με αυθαίρετο και αποκλειστικό τρόπο και, ιδίως, αρχή, εξουσία, διοικητική θέση
μσν.
βραβείο.
[ΕΤΥΜΟΛ. λ. περσικής προέλευσης].