τυΐ
τούτων γάρ ἑκάτερον κοινῷ ὀνόματι προσαγορεύεται ζῷον, καί ὁ λόγος δέ τῆς οὐσίας ὁ αὐτός → and these are univocally so named, inasmuch as not only the name, but also the definition, is the same in both cases (Aristotle, Categoriae 1a8-10)
English (LSJ)
ὧδε, Κρῆτες, Hsch. (Cf. υἷ.) τύϊγγα· ὀρνιθάριόν τι, Id. (Cf. τρύγγας ? or leg. ἴϋγγα.)
Greek Monolingual
Α
1. (κατά τον Ησύχ.) «ὧδε
Κρῆτες»
2. σε επιγρ. αντί του τ. οἱδί της αντων. ὁδί.
[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. έχει σχηματιστεί από το θ. το- του οριστικού άρθρου (πρβλ. ΙΕ tod, βλ. λ. ο, η, το) αναλογικά προς τους δωρ. τ. ὅπυι, πῦς].
Frisk Etymology German
τυΐ: {tuḯ}
Meaning: ὧδε. Κρῆτες, ἰν τυΐν· ἐν τούτῳ H. Dazu äol. τυῖδε hier (Sapph.).
Etymology: Bildung nach *πυϊ in arg. kret. ὀπυι, Lok. von πυ-= aind. kū́ ‘wo?’, kú-tra ‘wo(hin)?’, osk. puf ubi usw.; idg. qʷu- neben qʷo- in πόθεν (s.d.) usw. — Mit Übergang von υι zu υ (Schwyzer 199) und hinzugefügtem -ς ergaben sich πῦς (Sophr.), rhod. ὅπυς u.a., s. Schwyzer 622 m. Lit. u. weiteren Einzelheiten.
Page 2,941
German (Pape)
und τυΐδε, dor. und äol. statt τῇ, τῇδε, Schol. Il. 14.298; – bei Hesych. steht τυΐ, ὧδε, Κρῆτες; – τυΐδ' ἐλθέ, statt δεῦρο, hierher komm, Sappho 1.5, wo υι eine Silbe bildet.
