τύμβειος
From LSJ
χαῖρ', ὦ μέγ' ἀχρειόγελως ὅμιλε, ταῖς ἐπίβδαις, τῆς ἡμετέρας σοφίας κριτὴς ἄριστε πάντων → all hail, throng that laughs untimely on the day after the festival, best of all judges of our poetic skill
English (LSJ)
α, ον, sepulchral, κρηπίς Lyc.882; later written τύμβιος (q.v.).
French (Bailly abrégé)
α, ον :
sépulcral, funéraire.
Étymologie: τύμβος.
German (Pape)
[Seite 1161] zum Grabe gehörig, Begräbnisse gehörig, Lycophr. 882.
Greek (Liddell-Scott)
τύμβειος: -α, -ον, ἡμαρτημ. γραφ. ἀντὶ τύμβιος, ὃ ἴδε.
