φηλητεύω

English (LSJ)

φηλήτης, v. φιλητεύω, φιλήτης.

German (Pape)

[Seite 1267] betrügen, bestehlen, berauben, H. h. Merc. 159.

French (Bailly abrégé)

tromper, voler.
Étymologie: φηλήτης.

Russian (Dvoretsky)

φηλητεύω: мошенничать, воровать HH.

Greek (Liddell-Scott)

φηλητεύω: ἀπατῶ, ἐξαπατῶ, Ὕμν. Ὁμ. εἰς Ἑρμ. 159.

Greek Monolingual

Α
(ποιητ. τ.) βλ. φιλητευω.

Greek Monotonic

φηλητεύω: κοροϊδεύω, εξαπατώ, σε Ομηρ. Ύμν.

Middle Liddell

φηλητεύω,
to cheat, deceive, Hhymn. [from φηλητής