ἐκπήγνυμι
ψυχῆς πείρατα ἰὼν οὐκ ἂν ἐξεύροιο πᾶσαν ἐπιπορευόμενος ὁδόν· οὕτω βαθὺν λόγον ἔχει → one would never discover the limits of soul, should one traverse every road—so deep a measure does it possess
English (LSJ)
(-ύω Plu.2.978b), make stiff or torpid, l.c.; especially of frost, congeal, freeze, Thphr. CP 5.14.2:—Pass., become stiff, congeal, Str. 7.5.11; to be frozen, frost-bitten, Thphr. HP 5.14.3.
Spanish (DGE)
I tr. helar ἀέρα ... ἐκπηγνύς (ὁ Βόρεας) Thphr.Vent.7.
II intr. en v. med.
1 helarse completamente τὸ μὲν αὐτοῦ λαμπρὸν καὶ κοῦφον καὶ γλυκὺ ἐκπήγνυται καὶ ἀφανίζεται del agua de la nieve, Hp.Aër.8, de ciertos moluscos, Arist.HA 603a27, αἱ ἄμπελοι τότε μὲν οὐκ ἐξεπήγνυντο Thphr.CP 5.14.3, cf. 13.5, HP 4.14.13, Fr.171.8.
2 cristalizar οἱ ἅλες Str.7.5.11.
German (Pape)
[Seite 772] (s. πήγνυμι), fest, dicht machen, erstarren machen; τῆς νάρκης δύναμιν οὐ μόνον τοὺς θιγόντας αὐτῆς ἐκπηγνύουσαν Plut. sol. an. 27; vom Salz, Strab. VII p. 317. Bes. vom Frost, Theophr.; – pass., gefrieren.
Greek (Liddell-Scott)
ἐκπήγνῡμι: ἢ -ύω: μέλλ. -πήξω, κάμνω τι στερεόν, τραχὺ ἢ ἀναίσθητον, ἀποναρκῶ, Πλούτ. 2. 978C· κυρίως ἐπὶ πάγου, παγώνω, Θεοφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 5. 14, 2: ‒ Παθ., τραχύνομαι, γίνομαι τραχὺς ἢ «πήζω», Στράβων 317· παγώνω, «ξεπαγιάζω», Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 5. 13, 2.
