ἐπίμαρτυς

English (LSJ)

υρος, ὁ, = ἐπιμάρτυρος (witness to), Ar. Lys. 1287 (lyr., dat. pl.) ; acc. ἐπίμάρτυρα Musae. 1, Epigr.Gr. 905 ; pl., nom. ἐπίμάρτυρες Call. Aet. 3.1.48 ; acc. ἐπίμάρτυρας ARh. 4.229 ; in Astrol. sense (v. ἐπιμάρτυρος), Man. 3.285, Doroth. ap. Cat.Cod.Astr. 6.101.12.

German (Pape)

[Seite 960] ὁ, dasselbe; ἐπιμάρτυσι Ar. Lys. 1287; acc. κρυφίων ἐπιμάρτυρα λύχνον ἐρώτων Mus. 1; κακῶν ἐπιμάρτυρας ἔργων Ap. Rh. 4, 229; als fem., Christod. ecphr. 195.

French (Bailly abrégé)

(ὁ, ἡ)
qui rend témoignage de.
Étymologie: ἐπί, μάρτυς.

Greek Monolingual

ἐπίμαρτυς, ὁ (Α) μάρτυς
επιμάρτυρος.

Russian (Dvoretsky)

ἐπίμαρτυς: ῠρος ὁ (dat. pl. ἐπιμάρτυσι) Arph., Anth. = ἐπιμάρτυρος.