ἐπαρά
Ἀναβάντα γὰρ εἰς τὴν ἀκρόπολιν, καὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς λύπης προσκόψαντα τῷ ζῆν, ἑαυτὸν κατακρημνίσαι → For he ascended the acropolis and then, because he was disgusted with life by reason of his excessive grief, cast himself down the height
English (LSJ)
Ion. ἐπαρή, ἡ, solemn curse, imprecation, θεοὶ δ' ἐτέλειον ἐπαράς Il.9.456, cf. ThebaisFr.2.7; ἐπαρὴν ποιῆσαι SIG38.30 (Teos); ἐπαρὰς ἐποιήσαντο ib.167.28 (Mylasa). [ἐπᾱρ- in Hom.]
German (Pape)
[Seite 904] ἡ, Verwünschung, Verfluchung, Il. 9, 456; p. bei Ath. XI, 466 a.
French (Bailly abrégé)
ᾶς (ἡ) :
imprécation.
Étymologie: ἐπί, ἀρά.
Russian (Dvoretsky)
ἐπᾱρά: ᾶς ἡ проклятие Hom.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπαρά: Ἰων. ἐπαρή, ἡ, κατάρα κατά τινος, θεοὶ δ’ ἐτέλειον ἐπαρὰς Ἰλ. Ι. 456, πρβλ. ποιητὴν τῆς Θηβαΐδος παρ’ Ἀθην. 466Α· ἐπαρὰς ποιεῖσθαι Συλλ. Ἐπιγρ. 2691c, 11. Τὸ α τῆς παραληγ. παρ’ Ὁμ. μακρόν.
Greek Monolingual
ἐπαρά και ιων. τ. ἐπαρή, η (Α)
αρά, κατάρα («θεοὶ δ' ἐτέλειον ἐπαράς», Ομ. Ιλ.)·
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + αρά «κατάρα»].
Greek Monotonic
ἐπαρά: Ιων. -αρή[ᾱ], ἡ, κατάρα, σε Ομήρ. Ιλ.
Middle Liddell
an imprecation, Il.
