scriptor

Latin > English

scriptor scriptoris N M :: writer, author; scribe

Latin > English (Lewis & Short)

scriptor: ōris, m. scribo,
I one who writes.
I In gen. (acc. to scribo, I.), a writer, scribe, secretary (syn. librarius; very rare): addebat etiam, scriptores illos male multatos exisse cum Galbā, Cic. Brut. 22, 88; cf.: scriptor librarius, Hor. A. P. 354: ex ejus (Crassi) scriptore et lectore Diphilo suspicari liceret, Cic. de Or. 1, 30, 136: (Seneca) advocatis scriptoribus pleraque tradidit, quae, etc., Tac. A. 15, 63 fin.; Vulg. Ezech. 9, 2.—
II In partic. (acc. to scribo, II.).
   A One that composes in writing; a writer, composer, author, reporter, narrator, etc. (the ruling signif. of the word; syn. auctor).
   (a)    With gen.: omnium bonarum artium scriptores atque doctores et legendi et pervolutandi, Cic. de Or. 1, 34, 158: artis, id. ib. 1, 20, 91; id. Inv. 2, 2, 6; Quint. 9, 4, 96: artium, id. 7, 7, 1; 7, 7, 8, prooem. § 3: quam multos scriptores rerum suarum magnus ille Alexander secum habuisse dicitur, Cic. Arch. 10, 24; so, rerum scriptor, an historian, Liv. 21, 1; for which: historiarum, Juv. 7, 99; Plin. 36, 5, 4, § 36: temporum, Treb. Poll. Trig. Tyr. 18: carminum, Quint. 1, 5, 11: tragoediarum, id. 1, 5, 21; 10, 1, 97: veteris comoediae, id. 10, 1, 9: iamborum, id. 10, 1, 9; 10, 1, 59: mimorum, id. 1, 10, 17: Satyrorum, Hor. A. P. 235: Trojani belli, id. Ep. 1, 2, 1 et saep.: tuarum rerum domesticos habes et scriptores et nuntios, reporters, Cic. Fam. 2, 4, 1.—
   (b)    Absol.: omne genus scriptorum, Quint. 1, 4, 4: vetustissimus ille scriptor ac politissimus Lysias, Cic. Or. 9, 29; so of the same, id. Brut. 9, 35: quia provenere ibi (sc. Athenis) scriptorum magna ingenia, etc., Sall. C. 8, 3: utriusque linguae, in Latin and Greek, Gell. praef. § 4; so of an historian: in tantā scriptorum turbā, Liv. praef. § 2 sq.; Mart. 3, 20, 4 al.; Quint. 3, 4, 1: fere scriptores carmine foedo Splendida facta linunt, Hor. Ep. 2, 1, 236; so of poets, id. ib. 2, 1, 62: scriptorum chorus, id. ib. 2, 2, 77: nobilium scriptorum auditor, id. ib. 1, 19, 39; id. A. P. 120; 136; Phaedr. 5, 1, 17 al.—
   B Publicists' and jurid. t. t. (acc. to scribo, II. B.), a drawer up, compiler, draughter of any thing.
   1    Legum (Numa), Cic. Rep. 5, 2, 3: legis, id. Inv. 2, 47, 139.—
   2    Alieni testamenti, Suet. Ner. 17.—Absol., Quint. 7, 2, 53; 7, 6, 11.

Latin > French (Gaffiot 2016)

scrīptŏr,¹⁰ ōris, m. (scribo),
1 secrétaire : Cic. Br. 88 ; de Or. 1, 136 ; Domo 129 || librarius Hor. P. 354, copiste
2 écrivain, auteur : Cic. Or. 29 ; Br. 35 ; 205 || [avec gén.] : bonarum artium scriptores Cic. de Or. 1, 158, les auteurs qui traitent des belles-lettres ; scriptor artis Cic. de Or. 1, 91, auteur de traité, cf. Cic. de Or. 3, 70 ; legum Cic. Leg. 2, 63, législateur ; Theophanem, scriptorem rerum suarum, civitate donavit Cic. Arch. 24, il a gratifié du droit de cité Théophane, historien de ses exploits ; rerum scriptor Liv. 21, 1, 1, historien || celui qui rédige : scriptoris voluntas Cic. Inv. 1, 56, la volonté du rédacteur [d’une loi], de l’auteur, cf. Cic. Inv. 1, 69 ; 1, 70.

Latin > German (Georges)

scrīptor, ōris, m. (scribo), der Schreiber, I) im allg., der Schreiber als Abschreiber, Kopist, Sekretär, Cic. de or. 1, 136; Brut. 88. Tac. ann. 15, 63. Edict. Diocl. 7, 29. – scriptor librarius, Hor. de art. poët. 354 (vgl. Hieron. epist. 8 scriptores a libris arborum librarios vocavere). – II) insbes., der Schreiber über etw. = der Berichter, Berichterstatter über usw., der Verfasser, Autor, Erzähler, a) übh.: α) m. Genet.: rerum suarum domestici scriptores et nuntii, Cic.: artis, Cornif. rhet.: bonarum artium, Cic.: scr. tragoediarum, Quint., Plin. u. Iustin.: veteris comoediae, Quint.: togatarum (sc. fabularum) scr., Porphyr.: mediae comoediae, Apul.: elegiarum, satirici carminis, Lact.: carminum, iamborum, Quint.: scr. cyclicus, s. cyclicus: divinorum hymnorum, Psalmist, Lact.: annalium scr. aut carminum, Pacat. pan.: multos rerum suarum scriptores secum habere, v. Alexander, Cic.: u. so scr. rerum, Geschichtsschreiber, Liv.: dass. historiae scr.. Gell.: historiarum scr., Plin. u.a.: historiarum futuri scriptores, Quint.: scr. Graecae historiae, Capit., Romanae historiae, Hieron.: scr. historiae Augustae, Vopisc.: scr. Troiani belli, Hor., Troici belli, Auson.: et philosophi et poëtae et scriptores rerum antiquarum, Lact.: Atticarum Musarum scriptores, Varro fr.: ecclesiastici scriptores Graeci et Latini, Hieron.: prosarum scriptores, Prosaiker (Ggstz. poëtae), Prisc.: diaetetices scriptores, die Diätetiker, Cael. Aur. – β) absol. = der Schriftsteller, v. Redner, subtilis scriptor, v. Lysias, Cic.: v. Historiker, Sall. u.a.: v. Dichter, Hor. u. Phaedr. (scriptor lyricus, ein Lyriker, Suet. fr.): scriptor pro auctore (statt des Vollbringers der Tat) laudatur, Itin. Alex. – Plur., omnes scriptores, Quint.: temporum illorum (gleichzeitige) scriptores, Tac.: scriptores veteres, Gell. – b) als publiz. t. t., der Verfasser, Abfasser, legis, legum. Cic., u. im Zshg. ohne legum, Cic. – testamenti, Suet., u. im Zshg. ohne testamenti, Quint.

Latin > Chinese

scriptor, oris. m. :: 作書者。筆手。— legum 始創律例者。