κοπιώ
From LSJ
Εὐφήμει, ὦ ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα μέντοι αὐτὸ ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά τινα καὶ ἄγριον δεσπότην ἀποδράς → Hush, man, most gladly have I escaped this thing you talk of, as if I had run away from a raging and savage beast of a master
Greek Monolingual
(ΑM κοπιῶ, -άω) κόπος
1. καταλαμβάνομαι από κόπωση, υποβάλλομαι σε κόπο, κουράζομαι («καὶ ἔκοψέ σου τὴν οὐραγίαν τοὺς κοπιῶντας ὀπίσω σου, σὺ δὲ ἐκείνας καὶ ἐκοπίας», ΠΔ)
2. εργάζομαι σκληρά, μοχθώ, κοπιάζω (α. «κι όποιος κοπιά κι εις το καλό σπουδάζει», Ερωφ.
β. «καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσί», ΚΔ)
3. (μτβ.) κουράζω («πλιο δεν κοπιά το λογισμό μηδέ το νου παιδεύγει», Ερωτόκρ.).
