ρωμαιοκαθολικός
From LSJ
ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλὰ ζωὴ ἀτελεύτητος → where there is no pain, no sorrow, no sighing, but life everlasting
Greek Monolingual
-ή, -ό, Ν
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον Ρωμαιοκαθολισμό και στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
2. το αρσ. και θηλ. ως ουσ. ο πιστός της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας
3. φρ. «Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία» — η Εκκλησία της Δύσης, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά από το μεγάλο σχίσμα Ανατολής και Δύσης το 1054 και την προτεσταντική μεταρρύθμιση του 16ου αιώνα και που αποτελεί τον έναν από τους τρεις μεγάλους κλάδους του χριστιανισμού, αλλ. Δυτική, Λατινική, Ρωμαϊκή ή Καθολική Εκκλησία.
[ΕΤΥΜΟΛ. < Ρωμαίος + καθολικός. Η λ. μαρτυρείται από το 1854 στον Στ. Σταθόπουλο]·
