φοβητικός
ὦ διάνοια, ἐὰν ἐρευνᾷς τοὺς ἱεροφαντηθέντας λόγους μὲν θεοῦ, νόμους δὲ ἀνθρώπων θεοφιλῶν, οὐδὲν ταπεινὸν οὐδ᾽ ἀνάξιον τοῦ μεγέθους αὐτῶν ἀναγκασθήσῃ παραδέχεσθαι → if, O my understanding, thou searchest on this wise into the oracles which are both words of God and laws given by men whom God loves, thou shalt not be compelled to admit anything base or unworthy of their dignity
English (LSJ)
φοβητική, φοβητικόν, fearful, timid, Arist.Pol.1342a12.
German (Pape)
[Seite 1294] 1) schreckend, furchtbar. – 2) furchtsam, Arist. pol. 8, 7.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
craintif, timide.
Étymologie: φοβέω.
Russian (Dvoretsky)
φοβητικός: боязливый, робкий Arst.
Greek (Liddell-Scott)
φοβητικός: -ή, -όν, ὑποκείμενος εἰς φόβον, δειλός, Ἀριστ Πολιτ. 8. 7, 5.
Greek Monolingual
-ή, -όν, Α φοβητός
αυτός που διακατέχεται από φόβο.
Greek Monotonic
φοβητικός: -ή, -όν (φοβέομαι), αυτός που υπόκειται στο φόβο, τρομαγμένος, φοβιτσιάρης, σε Αριστ.
Middle Liddell
φοβητικός, ή, όν [φοβέομαι]
liable to fear, fearful, timid, Arist.
