ἀπαλφιτίζω
From LSJ
Εὐφήμει, ὦ ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα μέντοι αὐτὸ ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά τινα καὶ ἄγριον δεσπότην ἀποδράς → Hush, man, most gladly have I escaped this thing you talk of, as if I had run away from a raging and savage beast of a master
English (LSJ)
mix wine with barley-meal or groats, in the Persian fashion, f.l. in Ath. 10.432d.
German (Pape)
[Seite 277] Ath. X. 432 b, auch ἀπαλφιτόω, v.l. für ἐπαλφιτόω od. ἐπ' ἀλφιτου πίνειν.
Greek (Liddell-Scott)
ἀπαλφῐτίζω: μέλλ. -σω, ἀναμιγνύω οἶνον μετ’ ἀλφίτων (δηλ. χονδροαλεσμένης κριθῆς) κατὰ τὸν Περσικὸν τρόπον, Ἀθήν. 432D· ἐπ’ ἀλφίτου πίνειν Ἐπίνικος αὐτόθι, ἴδε Mein. Κωμ. Ἕλλ. 4. 505.
