ἀπτοεπής

English (LSJ)

ἀπτοεπές, reckless in speech, Il.8.209 (v.l. ἁπτοεπής: fort. ἀεπτοεπής = uttering unspeakable words (for ἀϝεπτο-, cf. ϝέπος)).

Spanish (DGE)

-ές
que dice lo que no es preciso decir o que ataca con palabras, temerario, intrépido al hablar Ἥρη Il.8.209, λαὸς Ἰουδαίων Nonn.Par.Eu.Io.8.13, cf. Hsch., Et.Gen.1091, 1092.
• Etimología: Etim. dud., quizá de ἀ-Ϝεπτο-Ϝεπής ‘que dice palabras indecibles’, cf. ἔπος.

German (Pape)

[Seite 340] (πτοέω, ἔπος), unerschrocken im Reden, Ἥρη ἀπτοεπές Il. 8, 209, nach Anderen ἁπτοεπής, mit Worten angreifend; s. Scholl. Aristonic. Iliad. 8, 209 (Lehrs bei Friedländer) Apoll. Lex. 40, 16.

French (Bailly abrégé)

ής, ές :
à la parole hardie.
Étymologie: *ἄπτοος, de ἀ, πτόω, et ἔπος -- DELG terme poét. hom. dont le sens précis s'est perdu, avec forme altérée par l'étym. populaire.

Russian (Dvoretsky)

ἀπτοεπής: πτοέω дерзкий на язык (Hom. - v.l. ἁπτοεπης).

Greek (Liddell-Scott)

ἀπτοεπής: -ές, (α στερ., πτοέω, ἔπος) μὴ πτοούμενος ἐν τῷ λέγειν, Ἥρη ἀπτοεπές, ποῖον τὸν μῦθον ἔειπες; «ἀπτόητε, ἐν τῷ λέγειν θρασεῖα· «ἔνιοι δὲ δασέως ἀναγιγνώσκουσιν, ἵν’ ᾖ, καθαπτομένη λόγοις», (Σχόλ.), Ἰλ. Θ. 209.

English (Autenrieth)

ές (πτόᾶ, πτοιέω): fearless (audacious) of speech, Il. 8.209†.

Greek Monolingual

ἀπτοεπής, -ές (Α)
αυτός που μιλάει άφοβα.

Greek Monotonic

ἀπτοεπής: -ές (α- στερητικό και πτοέω, ἔπος), αυτός που δεν πτοείται όταν μιλάει, που δεν μασάει τα λόγια του, σε Ομήρ. Ιλ.

Frisk Etymological English

Grammatical information: adj.
Meaning: unknown; said of Hera (Θ 209) .
Origin: IE [Indo-European]X [probably] [806] *sengʷʰ- 'sing
Etymology: Wackernagel BB 4, 2 83f. analyzes as *ἀ-επτο-επής who speaks words that should not be spoken; no very convincing. Meier-Brügger (MSS 50 (1989) 91-96) suggests that it contains *n̥-sngʷʰ-to- what cannot be sung, cf. ModHG sing-; it would be the same element as in ἄαπτος (which is not evident); also not very convincing.

Middle Liddell

[α privat., πτοέω, ἔπος
undaunted in speech, Il.

Frisk Etymology German

ἀπτοεπής: {aptoepḗs}
Meaning: Beiwort der Hera (Θ 209) unsicherer Bedeutung.
Etymology: Vielleicht mit Wackernagel BB 4, 2 83f. (vgl. auch Eulenburg IF 15, 162) kontrahiert aus *ἀεπτοεπής der Worte ausspricht, die nicht gesprochen werden sollten.
Page 1,126