Ἀργειφόντης
Διάλυε, μὴ σύγκρουε μαχομένους φίλους → Iurgia amicorum solvas, haud intenderis → Den Streit von Freunden schlichte, fache ihn nicht an
English (LSJ)
Ἀργειφόντου, ὁ, voc.
A -φόντα h.Hom.29.7, Orph.H.28.3, Luc. Tim.32: (Ἄργος, Φόνος):—slayer of Argus, epithet of Hermes, Od. 1.38, al., Hes.Op.77, etc.: variously expld. by Gramm., cf. Corn. ND16.
II acc. to Paus.Gr.Fr.65, from ἀργῆς, serpent-slayer, i.e. Apollo, S.Fr.1024, cf. Sch.A.Pr.569; of Telephus, Parth.Fr. 33.
Spanish (DGE)
-ου, ὁ
• Grafía: graf. ἀργι- Hsch.
I Argeifontes
1 interpretado como matador de Argos epít. de Hermes, Od.1.38, Hes.Op.77, Fr.64.18, 66.4, h.Cer.335, quizá tb. Alcm.56.6, cf. ἀργεφάντης Corn.ND 16.
2 interpretado como matador de la serpiente de Apolo, S.Fr.1024, de Télefo, Parth.SHell.650, Paus.Gr.α 143, v. Ἀπόλλων.
II ἀργιφόντῃ· καθαροφόνῳ Hsch. (interpr. de I).
• Etimología: Las interpr. antiguas proceden de una etim. pop. Quizá se trata de un término relig. antiguo (‘matador del epón. de Argos’); otras propuestas: de ἄργος y -φόντης (rel. c. εὐθένεια, etc.) ‘que se distingue por la rapidez del rayo’, o de *ἄργει φάων ‘que se muestra con claridad, con esplendor’.
Greek (Liddell-Scott)
Ἀργειφόντης: -ου, ὁ (Ἄργος, *φένω) ὁ φονεὺς τοῦ Ἄργου, ἐπίθετον τοῦ Ἑρμοῦ, Ὅμ., ἴδε Nitzsch. Ὀδ. Α. 38, Σοφ. Ἀποσπ. 972, καθ’ Ἡσύχ. «Ἀργειφόντης˙ ὁ Ἑρμῆς ἢ ὁ ἀργὸς φόνου ἢ ἐν Ἄργει πρῶτον πεφηνώς, ἢ καταργῶν τοὺς φόνους». ΙΙ. κατὰ Παυσ. παρ’ Εὐστ. 183, 12 (ἐκ τοῦ ἀργῆς), ὁ τοῦ ὄφεως φονεύς, τ. ἔ. ὁ Ἀπόλλων, πρβλ. Σχόλ. εἰς Αἰσχύλ. Πρ. 569.
Greek Monotonic
Ἀργειφόντης: -ου, ὁ (Ἄργος, *φένω), ο φονιάς του Άργου, δηλ. ο Ερμής (προσωνύμιο του Ερμή), σε Όμηρ.