ἀνοίκτιστος: Difference between revisions
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
(big3_4) |
(4) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{DGE | {{DGE | ||
|dgtxt=-ον<br /><b class="num">1</b> [[que no ha sido llorado]] οὔνομα Arist.<i>Pepl</i>.28.2.<br /><b class="num">2</b> adv. -ως [[implacablemente]] ᾤχου ... ἀ. Φερσεφόνης θαλάμους <i>IG</i> 2<sup>2</sup>.11594.7 (IV a.C.), κἀκεῖνον ... ἀ. αὕτη ἀπώλεσεν Antipho 1.25. | |dgtxt=-ον<br /><b class="num">1</b> [[que no ha sido llorado]] οὔνομα Arist.<i>Pepl</i>.28.2.<br /><b class="num">2</b> adv. -ως [[implacablemente]] ᾤχου ... ἀ. Φερσεφόνης θαλάμους <i>IG</i> 2<sup>2</sup>.11594.7 (IV a.C.), κἀκεῖνον ... ἀ. αὕτη ἀπώλεσεν Antipho 1.25. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ἀνοίκτιστος]], -ον (Α)<br /><b>1.</b> ο [[άκλαυτος]], αυτός που δεν τον θρήνησαν<br /><b>2.</b> ο [[ανοικτίρμων]], ο [[ανηλεής]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>αν</i>- <b>στερ.</b> <span style="color: red;">+</span> [[οίκτιστος]] «ο πολύ [[αξιοθρήνητος]]» (ανώμ. υπερθετ. του [[οικτρός]])]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 06:20, 29 September 2017
English (LSJ)
ον,
A unmourned, σῶμα [Arist.] Pepl.28. II Act., pitiless, Περσεφόνης θάλαμοι IG2.3765 (Supp.p.283). Adv. -τως Antipho 1.25.
Greek (Liddell-Scott)
ἀνοίκτιστος: -ον, ὁ μὴ θρηνηθείς, οὔνομα Ἀριστ. ἐν Ἀνθ. Π. παραρτ. 9. 74. ΙΙ. ἐνεργ., ἀνηλεής· οὕτως ἐπίρρ. -τως, ἄνευ οἰκτιρμοῦ, Ἀντιφῶν 114. 10.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui n’inspire pas de pitié.
Étymologie: ἀ, οἰκτίζω.
Spanish (DGE)
-ον
1 que no ha sido llorado οὔνομα Arist.Pepl.28.2.
2 adv. -ως implacablemente ᾤχου ... ἀ. Φερσεφόνης θαλάμους IG 22.11594.7 (IV a.C.), κἀκεῖνον ... ἀ. αὕτη ἀπώλεσεν Antipho 1.25.
Greek Monolingual
ἀνοίκτιστος, -ον (Α)
1. ο άκλαυτος, αυτός που δεν τον θρήνησαν
2. ο ανοικτίρμων, ο ανηλεής.
[ΕΤΥΜΟΛ. < αν- στερ. + οίκτιστος «ο πολύ αξιοθρήνητος» (ανώμ. υπερθετ. του οικτρός)].
