ἐπίχαλκος: Difference between revisions

From LSJ

Μακάριος, ὅστις ἔτυχε γενναίου φίλου → Generosa amicus mente , felicis bonum → Glückselig ist, wer einen edlen Freund gewinnt

Menander, Monostichoi, 357
(Bailly1_2)
(14)
Line 18: Line 18:
{{bailly
{{bailly
|btext=ος, ον :<br />garni <i>ou</i> couvert d’airain <i>ou</i> de cuivre.<br />'''Étymologie:''' [[ἐπί]], [[χαλκός]].
|btext=ος, ον :<br />garni <i>ou</i> couvert d’airain <i>ou</i> de cuivre.<br />'''Étymologie:''' [[ἐπί]], [[χαλκός]].
}}
{{grml
|mltxt=-η, -ο (AM [[ἐπίχαλκος]], -ον)<br />επενδεδυμένος, επιστρωμένος με χαλκό ή με ορείχαλκο (α. «επίχαλκο [[σκεύος]]» β. «[[ἐπίχαλκος]] [[ἀσπίς]]»)<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> <b>το θηλ. ως ουσ.</b> <i>ἡ [[ἐπίχαλκος]]<br />η [[ασπίδα]]<br /><b>2.</b> <b>φρ.</b> «ἐπίχαλκον [[στόμα]]» — ο [[αυλητής]].
}}
}}

Revision as of 07:12, 29 September 2017

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἐπίχαλκος Medium diacritics: ἐπίχαλκος Low diacritics: επίχαλκος Capitals: ΕΠΙΧΑΛΚΟΣ
Transliteration A: epíchalkos Transliteration B: epichalkos Transliteration C: epichalkos Beta Code: e)pi/xalkos

English (LSJ)

ον,

   A covered with copper or brass, brazen, ἀσπίς Hdt.4.200, Ar.V.18; στόμα, of a flute-player, Alc.Com.20 ; ἐπίχαλκος (sc. ἀσπίς), ἡ, Amips. 17.

German (Pape)

[Seite 1002] mit Erz, Kupfer überzogen, ἀσπίς Her. 4, 200; Arist. Vesp. 18; vgl. Poll. 10, 144.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπίχαλκος: -ον, κεκαλυμμένος διὰ χαλκοῦ, χάλκινος, ἀσπὶς Ἡρόδ. 4. 200, Ἀριστοφ. Σφ. 18· ἐπίχαλκος (ἐξυπ. ἀσπίς), ἡ, τὸ μὲν δόρυ μετὰ τῆς ἐπιχάλκου πρὸς Πλαταιαῖς ἀπέβαλεν Ἀμειψίας ἐν «Σφενδόνῃ» 3. ― Καθ’ Ἡσύχ.: «ἐπίχαλκος ἀσπίς· ἔχει γὰρ χαλκῆν τὴν ἐπιβολήν»· ― ἐπίχαλκον, τό, καθ’ Ἡσύχ.: «τὸ στόμα τῶν αὐλῶν, διὰ τὴν φορβειάν, οἱονεὶ ἐπιστομίδα».

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
garni ou couvert d’airain ou de cuivre.
Étymologie: ἐπί, χαλκός.

Greek Monolingual

-η, -ο (AM ἐπίχαλκος, -ον)
επενδεδυμένος, επιστρωμένος με χαλκό ή με ορείχαλκο (α. «επίχαλκο σκεύος» β. «ἐπίχαλκος ἀσπίς»)
αρχ.
1. το θηλ. ως ουσ. ἐπίχαλκος
η ασπίδα
2. φρ. «ἐπίχαλκον στόμα» — ο αυλητής.