κυαναυγής: Difference between revisions
Γαμεῖν ὁ μέλλων εἰς μετάνοιαν ἔρχεται → Ad paenitendum properat, qui uxorem accipit → Der Heiratswillige kommt zur Sinnesänderung
(Bailly1_3) |
(22) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ής, ές :<br />d’un bleu <i>ou</i> d’un noir sombre et brillant.<br />'''Étymologie:''' [[κύανος]], [[αὐγή]]. | |btext=ής, ές :<br />d’un bleu <i>ou</i> d’un noir sombre et brillant.<br />'''Étymologie:''' [[κύανος]], [[αὐγή]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[κυαναυγής]], -ές, θηλ. και κυαναγέτις, -ιδος (Α)<br /><b>1.</b> αυτός που έχει βαθύχρωμη [[λάμψη]] (α. «νεκύων ἐς αὐλὰν ὑπ' ὀφρύσι κυαναυγέσι βλέπων πτερωτὸς Ἅιδας», <b>Ευρ.</b><br />β. «πηγάων κυαναυγέων ἐν δίνησιν», <b>Ορφ.</b>)<br /><b>2.</b> <b>το ουδ. ως ουσ.</b> <i>τὸ κυαναυγές</i><br />το βαθύ [[χρώμα]] του ουρανού<br /><b>3.</b> <b>μτφ.</b> <b>κωμ.</b> (για τους διθυράμβους) μελανόστιλπνος, με σκοτεινή [[λάμψη]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[κύανος]] <span style="color: red;">+</span> -<i>αυγής</i> (<span style="color: red;"><</span> [[αὐγή]] ή <span style="color: red;"><</span> αμάρτυρο [[αὖγος]]), <b>[[πρβλ]].</b> <i>λευκ</i>-<i>αυγής</i>, <i>χρυσ</i>-<i>αυγής</i>]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:26, 29 September 2017
English (LSJ)
ές,
A dark-gleaming, ὀφρύες E.Alc.261 (lyr.); τὰς βολὰς τῶν ὀφθαλμῶν ἐστὶ κ. Alciphr.3.1; of the sea, κ. Ἀμφιτρίτη D.P. 169, etc.; πηγή Supp.Epigr.4.467.25 (Milet., iii A.D.); com. of dithyrambs, Ar.Av.1389.
German (Pape)
[Seite 1521] ές, dunkelblau od. schwarzglänzend, übh. schwarz; ὀφρύς, Eur. Alc. 261; vom Meere, Dion. Per. 169; von der Nacht, Orph. H. 2, 3; ἴον, Rufin. 15 (V, 74); τὰ λαμπρὰ γίγνεται ἀέρια καὶ σκότιά γε καὶ κυαναυγέα Ar. Av. 1389. – Auch in Prosa, τὸ κ., Luc. dom. 11.
Greek (Liddell-Scott)
κυᾰναυγής: -ές, ἔχων κυανῆν τινα ἢ σκοτεινὴν λάμψιν, ὀφρύες Εὐρ. Ἄλκ. 262· ἐπὶ τῆς θαλάσσης, Διον Π. 169, κτλ.· ― κωμικῶς ἐπὶ τῶν διθυράμβων, Ἀριστοφ. Ὄρν. 1389.
French (Bailly abrégé)
ής, ές :
d’un bleu ou d’un noir sombre et brillant.
Étymologie: κύανος, αὐγή.
Greek Monolingual
κυαναυγής, -ές, θηλ. και κυαναγέτις, -ιδος (Α)
1. αυτός που έχει βαθύχρωμη λάμψη (α. «νεκύων ἐς αὐλὰν ὑπ' ὀφρύσι κυαναυγέσι βλέπων πτερωτὸς Ἅιδας», Ευρ.
β. «πηγάων κυαναυγέων ἐν δίνησιν», Ορφ.)
2. το ουδ. ως ουσ. τὸ κυαναυγές
το βαθύ χρώμα του ουρανού
3. μτφ. κωμ. (για τους διθυράμβους) μελανόστιλπνος, με σκοτεινή λάμψη.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κύανος + -αυγής (< αὐγή ή < αμάρτυρο αὖγος), πρβλ. λευκ-αυγής, χρυσ-αυγής].
