πανδάκρυτος: Difference between revisions
οὐκ ἂν λάβοις παρὰ τοῦ μὴ ἔχοντος → you can't take from one who doesn't have, you can't squeeze blood out of a turnip, you can't get blood out of a turnip, you can't get blood from a stone, you can't get blood out of a stone
(Bailly1_4) |
(30) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> pleuré de tous <i>ou</i> tout à fait déplorable;<br /><b>2</b> plein de larmes, douloureux.<br />'''Étymologie:''' [[πᾶν]], [[δακρύω]]. | |btext=ος, ον :<br /><b>1</b> pleuré de tous <i>ou</i> tout à fait déplorable;<br /><b>2</b> plein de larmes, douloureux.<br />'''Étymologie:''' [[πᾶν]], [[δακρύω]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=-ον, Α<br />(<b>ποιητ. τ.</b>)<br /><b>1.</b> αυτός που συνοδεύεται από [[μεγάλη]] ροή δακρύων («πανδάκρυτ' ὀδύρμητα», <b>Σοφ.</b>)<br /><b>2.</b> πολύ δυστυχισμένος, [[αξιοδάκρυτος]] («πανδάκρυτ' ἐφαμέρων ἔθνη πολύπονα», Ευρ?).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>παν</i>- <span style="color: red;">+</span> -<i>δάκρυτος</i> (<span style="color: red;"><</span> [[δακρύω]]), <b>πρβλ.</b> <i>νεο</i>-<i>δάκρυτος</i>]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:12, 29 September 2017
English (LSJ)
ον,
A all-tearful, ὀδύρματα S.Tr.50. II all-bewept, most miserable, γένος A.Th.654; βιοτά S.Ph.689 (lyr.); ἐφαμέρων ἔθνη E.Or.976 (lyr.).
German (Pape)
[Seite 457] allbeweint, von Allen zu beweinen; γένος, Aesch. Spt. 636; ἔθνη ἐφαμέρων, Eur. Or. 974; I. T. 553; – allbeweinend, immer weinend, ὀδύρματα, Soph. Trach. 50; βιοτά, Phil. 691, thränenvoll.
Greek (Liddell-Scott)
πανδάκρῡτος: -ον, πλήρης δακρύων, ὀδύρματα Σοφ. Τρ. 50. ΙΙ. πανόδυρτος, δυστυχέστατος, γένος Αἰσχύλ. Θήβ. 654˙ βιοτὴ Σοφ. Φιλ. 690˙ ἐφαμέρων ἔθνη Εὐρ. Ὀρ. 977.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 pleuré de tous ou tout à fait déplorable;
2 plein de larmes, douloureux.
Étymologie: πᾶν, δακρύω.
Greek Monolingual
-ον, Α
(ποιητ. τ.)
1. αυτός που συνοδεύεται από μεγάλη ροή δακρύων («πανδάκρυτ' ὀδύρμητα», Σοφ.)
2. πολύ δυστυχισμένος, αξιοδάκρυτος («πανδάκρυτ' ἐφαμέρων ἔθνη πολύπονα», Ευρ?).
[ΕΤΥΜΟΛ. < παν- + -δάκρυτος (< δακρύω), πρβλ. νεο-δάκρυτος].
