συνθιασώτης: Difference between revisions
Ἢ μὴ γάμει τὸ σύνολον ἢ γαμῶν κράτει → Aut caelebs vive aut dominus uxori tuae → Bleib ledig oder herrsche über deine Frau
(Bailly1_5) |
(40) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ου (ὁ) :<br />compagnon.<br />'''Étymologie:''' [[σύν]], [[θιασώτης]]. | |btext=ου (ὁ) :<br />compagnon.<br />'''Étymologie:''' [[σύν]], [[θιασώτης]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=ο, ΝΑ, και θηλ. συνθιασώτρια Ν, και αττ. τ. ξυνθιασώτης Α<br /><b>νεοελλ.</b><br />[[οπαδός]] της ίδιας ιδεολογίας, [[ομόφρων]] («[[συνθιασώτης]] στο παγκόσμιο [[κίνημα]] ειρήνης»)<br /><b>μσν.</b><br /><b>μτφ.</b> αυτός που διαπράττει [[κάτι]] [[μαζί]] με κάποιον [[άλλο]] («τῆς δυσσεβείας... συνθιασῶται», <b>Φώτ.</b>)<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> αυτός που μετέχει στον ίδιο θρησκευτικό θίασο με κάποιον [[άλλο]], ο [[συνθιασίτης]]<br /><b>2.</b> (γενικά) αυτός που παίρνει [[μέρος]] σε [[γιορτή]] ή [[πανήγυρη]]<br /><b>3.</b> <b>μτφ.</b> [[σύντροφος]], [[φίλος]] («τοὺς συνθιασώτας τοῡ Μωϋσέως», Κλήμ. Αλ.).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>συν</i>- <span style="color: red;">+</span> [[θιασώτης]] «[[οπαδός]], [[θαυμαστής]], [[υπέρμαχος]]» (<span style="color: red;"><</span> [[θίασος]])]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:42, 29 September 2017
English (LSJ)
ου, ὁ,
A partner in the θίασος, Ath.8.362e codd., Them.Or.4.53d: generally, fellow, comrade, c. gen., ἡλικίας τῆς αὐτῆς Ar.V.728; ξ. τοῦ ληρεῖν fellow-gossip, Id.Pl.508.
Greek (Liddell-Scott)
συνθιᾰσώτης: -ου, ὁ, μέτοχος θιάσου, Ἀθήν. 362F, Θεμίστ. 53D· καθόλου, σύντροφος, φίλος, ἑταῖρος, δύο πρεσβύτα ξυνθιασώτα τοῦ ληρεῖν, σύντροφοι εἰς τὴν φλυαρίαν, Ἀριστοφ. Πλ. 508· τοὺς συνθιασώτας τοῦ Μωϋσέως Κλήμ. Ἀλ. 67.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
compagnon.
Étymologie: σύν, θιασώτης.
Greek Monolingual
ο, ΝΑ, και θηλ. συνθιασώτρια Ν, και αττ. τ. ξυνθιασώτης Α
νεοελλ.
οπαδός της ίδιας ιδεολογίας, ομόφρων («συνθιασώτης στο παγκόσμιο κίνημα ειρήνης»)
μσν.
μτφ. αυτός που διαπράττει κάτι μαζί με κάποιον άλλο («τῆς δυσσεβείας... συνθιασῶται», Φώτ.)
αρχ.
1. αυτός που μετέχει στον ίδιο θρησκευτικό θίασο με κάποιον άλλο, ο συνθιασίτης
2. (γενικά) αυτός που παίρνει μέρος σε γιορτή ή πανήγυρη
3. μτφ. σύντροφος, φίλος («τοὺς συνθιασώτας τοῡ Μωϋσέως», Κλήμ. Αλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < συν- + θιασώτης «οπαδός, θαυμαστής, υπέρμαχος» (< θίασος)].
