ἀναδαίω: Difference between revisions
ἧς ἂν ἐπ' ἐλάχιστον ἀρετῆς πέρι ἢ ψόγου ἐν τοῖς ἄρσεσι κλέος ᾖ → of whom there is least talk either for praise or blame, of whom there is least notoriety among the men either for praise or blame
(3) |
(2) |
||
| Line 24: | Line 24: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=[[ἀναδαίω]] (Α)<br />[[ανάβω]], [[βάζω]] [[φωτιά]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ἀνα</i>- <span style="color: red;">+</span> [[δαίω]] «[[ανάβω]]»]. | |mltxt=[[ἀναδαίω]] (Α)<br />[[ανάβω]], [[βάζω]] [[φωτιά]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ἀνα</i>- <span style="color: red;">+</span> [[δαίω]] «[[ανάβω]]»]. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''ἀναδαίω:''' ποιητ. ἀν-[[δαίω]], μόνο στον ενεστ., [[ανάβω]], σε Αισχύλ. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 18:00, 30 December 2018
English (LSJ)
poet. ἀνδαίω,
A light up, φλογὸς μέγαν πώγωνα A.Ag.305: —Pass., metaph., ἀνεδαίετο κερτομίη A.R.4.1726.
German (Pape)
[Seite 185] (s. δαίω), von neuem theilen, Orac. bei Her. 4, 159; – med. bes. ein neu erobertes oder nach neuer Verfassung einzurichtendes Land zu gleichen Theilen unter seine Bewohner vertheilen, γῆν ἀναδάσασθαι, Thuc. 5, 4; Plut. S. ἀνάδαστος. = ἀνακαίω, anzünden, ἀνδαίοντες Aesch. Ag. 296; γλυκερὴ ἀνεδαίετο κερτομίη, es erhob sich fröhlicher Spott, Ap. Rh. 4, 1726.
Greek (Liddell-Scott)
ἀναδαίω: ποιητ. ἀνδαίω, ἀνάπτω, ἀνδαίοντες... φλογὸς μέγαν πώγωνα Αἰσχύλ. Ἀγ. 305: ― Παθ., Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 1726.
French (Bailly abrégé)
poét. ἀνδαίω;
brûler, incendier.
Étymologie: ἀνά, δαίω².
2seul. part. prés. Pass.
partager (un terrain);
Moy. ἀναδαίομαι (f. ἀναδάσομαι, ao. ἀνεδασάμην) faire un nouveau partage de terres.
Étymologie: ἀνά, δαίω¹.
Spanish (DGE)
• Alolema(s): poét. ἀνδαίω
1 encender, inflamar φλογὸς μέγαν πώγωνα A.A.305.
2 fig. v. med. encenderse, surgir γλυκερὴ δ' ἀνεδαίετο μέσσῳ κερτομίη A.R.4.1726.
Greek Monolingual
ἀναδαίω (Α)
ανάβω, βάζω φωτιά.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀνα- + δαίω «ανάβω»].
Greek Monotonic
ἀναδαίω: ποιητ. ἀν-δαίω, μόνο στον ενεστ., ανάβω, σε Αισχύλ.
