ξενοδοκέω: Difference between revisions
Οὕτως γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν Υἱὸν τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ᾽ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον → For God so loved the world that he gave his only begotten Son that whosoever believeth in him should not perish but have everlasting life (John 3:16)
(SL_2) |
(5) |
||
| Line 21: | Line 21: | ||
{{Slater | {{Slater | ||
|sltr=[[ξενοδοκέω]] <br /> <b>1</b> be [[hospitable]] met. Apollon., Lexic. [[Homer]]., 117. 25B., ὁ δὲ Πίνδαρος· ξεινοδόκησέν τε [[δαίμων]], ἀντὶ [[τοῦ]] ἐμαρτύρησε (cf. [[Simonides]], fr. 51D) fr. 311. | |sltr=[[ξενοδοκέω]] <br /> <b>1</b> be [[hospitable]] met. Apollon., Lexic. [[Homer]]., 117. 25B., ὁ δὲ Πίνδαρος· ξεινοδόκησέν τε [[δαίμων]], ἀντὶ [[τοῦ]] ἐμαρτύρησε (cf. [[Simonides]], fr. 51D) fr. 311. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''ξενοδοκέω:''' Ιων. ξεινο-, [[περιποιούμαι]] φιλοξενούμενους ή ξένους, σε Ηρόδ., Ευρ. κ.λπ.· μεταγεν. Ελλ., [[ξενοδοχέω]], σε Καινή Διαθήκη | |||
}} | }} | ||
Revision as of 20:40, 30 December 2018
English (LSJ)
Ion. ξεινο-,
A entertain guests or strangers. Hdt.6.127, E.Alc.552, AP10.16 (Theaet.), etc. :—later ξενο-δοχέω, 1 Ep.Ti.5.10, Max. Tyr.32.9, Cod.Just.1.3.45.1b. II testify, Pi.Fr.311 :— Med., Hsch.
German (Pape)
[Seite 277] u. ξενοδοχέω, ion. u. ep. ξεινοδοκέω, Fremde, Gastfreunde aufnehmen, bewirthen, beherbergen; ξεινοδόκησε δαίμων, Pind. frg. 278, wo es = μαρτυρέω sein soll; ξεινοδοκέων πάντας ἀνθρώπους, Her. 6, 128; Plat. Rep. IV, 419.
Greek (Liddell-Scott)
ξενοδοκέω: Ἰων. ξεινο-, ὑποδέχομαι, περιποιοῦμαι ξένους, φιλοξενῶ, Ἡρόδ. 6. 127, Εὐρ. Ἄλκ. 552, Ἀνθ., κτλ.· - παρὰ μεταγεν. ξενοδοχέω, Α΄ Ἐπ. π. Τιμ. ε΄, 10· ἴδε ἐν λέξ. ξενοδόκος. ΙΙ. μαρτυρῶ, Πινδ. Ἀποσπ. 278.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
accueillir les étrangers.
Étymologie: *ξενοδόκος, v. ξενοδόχος.
English (Slater)
ξενοδοκέω
1 be hospitable met. Apollon., Lexic. Homer., 117. 25B., ὁ δὲ Πίνδαρος· ξεινοδόκησέν τε δαίμων, ἀντὶ τοῦ ἐμαρτύρησε (cf. Simonides, fr. 51D) fr. 311.
Greek Monotonic
ξενοδοκέω: Ιων. ξεινο-, περιποιούμαι φιλοξενούμενους ή ξένους, σε Ηρόδ., Ευρ. κ.λπ.· μεταγεν. Ελλ., ξενοδοχέω, σε Καινή Διαθήκη
