ὀστράκινος

English (LSJ)

η, ον,

   A earthen, made of clay, of vessels, Hp.Nat.Mul.34, al., Pl.Com.114, AP7.645 (Crin.), 11.74 (Nicarch.), 2 Ep.Ti.2.20, 2 Ep.Cor.4.7, PLond.3.1177.95 (ii A. D.).    2 like earthenware, ὀστράκινατὸ δέρμα, = ὀστρακόδερμα, v.l. in Luc.Lex.6.

German (Pape)

[Seite 400] irden, thönern; σκεύη, N. T.; Luc. u. a. Sp., bes. von Geschirren, Töpfen u. dgl.

Greek (Liddell-Scott)

ὀστράκῐνος: [ᾰ], -η, -ον, πήλινος, Λατ. testaceus, ἐπὶ ἀγγείων, Ἱππ. 576, 45, κ. ἀλλ., Πλάτ. Κωμ. ἐν «Ποιητῇ» 2, Ἀνθ. Π. 7. 645., 11. 74, Καιν. Διαθ. 2) ὁ ἐξ ὀστράκου, ὀστράκινα τὸ δέρμα = ὀστρακόδερμα, Λουκ. Λεξιφ. 6.

French (Bailly abrégé)

η, ον :
semblable à de la vaisselle de terre.
Étymologie: ὄστρακον.

Spanish

hecho de cerámica

English (Strong)

from ostrakon ("oyster") (a tile, i.e. terra cotta); earthen-ware, i.e. clayey; by implication, frail: of earth, earthen.

English (Thayer)

ὀστρακινη, ὀστράκινον (ὄστρακον baked clay), made of clay, earthen: σκεύη ὀστράκινα, Hippocrates, Anthol. (others).)

Greek Monolingual

-η, -ο (ΑΜ ὀστράκινος, -ίνη, -ον) ο κατασκευασμένος από όστρακο ή αυτός που αποτελείται από όστρακο
μσν.-αρχ.
(για αγγείο) πήλινος, κεραμιδένιος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὄστρακον + κατάλ. -ινος (πρβλ. πήλ-ινος)].

Greek Monotonic

ὀστράκῐνος: [ᾰ], -η, -ον, γήινος, πήλινος, σε Ανθ., Κ.Δ.