ἀρβύλη

English (LSJ)

[ῠ], ἡ,

   A strong shoe coming up to the ankle, half-boot, used by country people, hunters, travellers, A.Ag.944, Fr.259, E.Or. 1470 (lyr.); πηλοπατίδες ἀ. Hp.Art.62; αὐταῖσιν ἀρβύλαισιν ἁρμόσας πόδα with shoes and all, E.Hipp.1189 (wrongly expld. by Eust. as = δίφρος, the stand of the charioteer), cf. Ba.1134; cf. ἄρμυλα.

Greek (Liddell-Scott)

ἀρβύλη: [ῠ], ἡ, ἰσχυρὸν ὑπόδημα ἐξικνούμενον μέχρι τῶν σφυρῶν, ἐφόρουν δὲ ταῦτα οἱ χωρικοί, οἱ κυνηγοὶ καὶ οἱ ὁδοιπόροι, Αἰσχύλ. Ἀγ. 944, Ἀποσπ. 255, καὶ συχν. ἐν Εὐρ., Μυκηνίδ’ ἀρβύλαν προβὰς Ὀρέστ. 1470˙ πηλοπατίδες ἀρβύλαι Ἱππ. π. Ἄρθρ. 828˙ αὐταῖσιν ἀρβύλαισιν ἁρμόσας πόδα, δηλ. ὡς ἦτο μετὰ τῶν ὑποδημάτων τοῦ κυνηγίου˙ ὁ σχολιαστὴς ὅμως δίδει ἄλλην ἐξήγησιν ἐκλαμβάνων τὴν λέξιν ταυτόσημον τῷ ἐν τῷ δίφρῳ μέρει, ἔνθα ἵστατο ὁ ἡνίοχος, «ταῖς τοῦ ἅρματος (ἀρβύλαις) περὶ τὴν ἄντυγα, ἔνθα τὴν στάσιν ἔχει ὁ ἡνίοχος» Σχόλ. εἰς Εὐρ. Ὀρ. 1189, ἴδε σημ. Paley ἐν τόπῳ. Πρβλ. Βάκχ. 1134 καὶ ἴδε Λεξ. Ἀρχ.

French (Bailly abrégé)

ης (ἡ) :
1 chaussure forte pour la chasse ou la campagne;
2 αἱ ἀρβύλαι empreintes faites dans le char et destinées à recevoir les pieds du conducteur.
Étymologie: DELG emprunt probable, d’Orient ?

Spanish (DGE)

-ης, ἡ

• Alolema(s): ἀραβύλη Hsch.; ἁρμύλη Et.Gen.1113; chipr. ἄρμυλα Hsch.

• Prosodia: [-ῠ-]
especie de botín ajustado πηλοπατίδες ἀρβύλαι Hp.Art.62, cf. Erot.25.15, Gal.18(1).680, propio de personajes de tragedia, A.A.944, Fr.259, E.El.532, αὐταῖσιν ἀρβύλαισι ἁρμόσας πόδας ajustando los pies a los propios botines E.Hipp.1189 (pero interpr. por Eust.599.22 como ajustando el pie a los apoyos del carro), ψοφεῖ γοῦν ἀρβύλη δόμων ἔσω cuando Penteo sale del palacio, E.Ba.638, cf. 1134, de mujeres argivas: de Helena Μυκηνίδ' ἀρβύλαν προβάς E.Or.1470, del coro de mujeres argivas, E.Or.140, de la diosa Hera, E.HF 1304, llevado por los soldados romanos, Lyd.Mag.1.12
•ἀραβύλας· ὑποδήματος εἴδη φορτικὰ καὶ βαρβαρικά Hsch.
•como n. que daban los antiguos a las σανδάλια Nonnos.179.

• Etimología: Quizá prést. de anatolio *arpuwa-lli-, formación en -alli- sobre la raíz que da lugar a het. arpuwant- ‘intransitable’, que significaría ‘apropiado para lo intransitable’; ἀραβύλη presenta anaptixis; cf. el dim. ἀρβυλίς. En las formas con -μ- se da el mismo cambio que en eol. κυμερνήτης.

Greek Monotonic

ἀρβύλη: [ῠ], ἡ, δυνατό και ανθεκτικό υπόδημα που έφτανε πάνω από τους αστραγάλους και το φορούσαν οι αγρότες, οι κυνηγοί, οι οδοιπόροι, οι ταξιδιώτες, σε Αισχύλ., Ευρ. (άγν. προέλ.).