ἐχέκολλος: Difference between revisions
βωμὸν Ἀριστοτέλης ἱδρύσατο τόνδε Πλάτωνος, ἀνδρὸς ὃν οὐδ' αἰνεῖν τοῖσι κακοῖσι θέμις → Aristotle had this altar of Plato set up — Plato, a man whom the wicked dare not even mention in praise
(15) |
(2b) |
||
| Line 21: | Line 21: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=[[ἐχέκολλος]], -ον (Α)<br /><b>1.</b> [[γεμάτος]] [[κόλλα]], [[κολλώδης]], [[ρητινώδης]] («ἐχέκολλον [[μάλιστα]] ἡ [[πεύκη]]», Θεόφρ.)<br /><b>2.</b> <b>το ουδ. ως ουσ.</b> <i>τo ἐχέκολλον</i><br />η [[κόλλα]]. <br /><b>επίρρ.</b><i>..</i><br /><i>ἐχεκόλλως</i> (Α)<br />κολλητά.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>εχε</i>- (<span style="color: red;"><</span> <i>έχω</i> I) <span style="color: red;">+</span> [[κόλλα]]. | |mltxt=[[ἐχέκολλος]], -ον (Α)<br /><b>1.</b> [[γεμάτος]] [[κόλλα]], [[κολλώδης]], [[ρητινώδης]] («ἐχέκολλον [[μάλιστα]] ἡ [[πεύκη]]», Θεόφρ.)<br /><b>2.</b> <b>το ουδ. ως ουσ.</b> <i>τo ἐχέκολλον</i><br />η [[κόλλα]]. <br /><b>επίρρ.</b><i>..</i><br /><i>ἐχεκόλλως</i> (Α)<br />κολλητά.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>εχε</i>- (<span style="color: red;"><</span> <i>έχω</i> I) <span style="color: red;">+</span> [[κόλλα]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἐχέκολλος:''' клейкий, липкий ([[πηλός]] Plut.). | |||
}} | }} | ||
Revision as of 21:27, 31 December 2018
English (LSJ)
ον,
A glutinous, sticky, Hp.Art.33 (Comp.); πηλός Plu.2.966d; τὸ ἐχέκολλον ib.735f; ἐχέκολλον μάλιστα ἡ πεύκη takes glue best, Thphr.HP5.6.2. Adv. -λως Dsc.5.153.
German (Pape)
[Seite 1124] Leim haltend, zusammenleimend; πηλός Plut. sol. an. 10; a. Sp.; τὸ ἐχέκολλον, der Leim, Plut. frat. amor. 7. – Adv., Diosc.
Greek (Liddell-Scott)
ἐχέκολλος: -ον, πλήρης κόλλης, ῥητινώδης, Ἱππ. π. Ἄρθρ. 799· ἐλάτη Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 5.6, 2· πηλοῦ ἐχεκόλλου Πλούτ. 2. 966D· τὸ ἐχέκολλον, ἡ κόλλα, αὐτόθι 735Ε. -Ἐπιρρ. -λως, Διοσκ. 5. 172.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui colle, gluant ; τὸ ἐχέκολλον glu.
Étymologie: ἔχω, κόλλα.
Greek Monolingual
ἐχέκολλος, -ον (Α)
1. γεμάτος κόλλα, κολλώδης, ρητινώδης («ἐχέκολλον μάλιστα ἡ πεύκη», Θεόφρ.)
2. το ουδ. ως ουσ. τo ἐχέκολλον
η κόλλα.
επίρρ...
ἐχεκόλλως (Α)
κολλητά.
[ΕΤΥΜΟΛ. < εχε- (< έχω I) + κόλλα.
Russian (Dvoretsky)
ἐχέκολλος: клейкий, липкий (πηλός Plut.).
