κληρωτός

English (LSJ)

ή, όν,

   A appointed by lot, δύναμις Pl.Lg.692a; βασιλεῖς Id.Plt.291a; τὰ κ., opp. τὰ αἱρετά, Id.Lg.759b, cf. Isoc.12.153, etc.; ἀρχὴ κ., opp. χειροτονητή, Lex ap.Aeschin.1.21, cf. SIG589.38 (Magn. Mae., ii B.C.); δημοκρατικὸν μὲν . . τὸ κληρωτὰς εἶναι τὰς ἀρχάς, τὸ δ' αἱρετὰς ὀλιγαρχικόν Arist. Pol.1294b8, cf. 1266a9, al.

Greek (Liddell-Scott)

κληρωτός: -ή, -όν, διὰ κλήρου διωρισμένος, ἐπὶ ἀρχόντων, δικαστῶν, καὶ ἄλλων ἀρχόντων ἐν Ἀθήναις, ἀντιτίθεται τῷ αἱρετὸς καὶ κεχειροτονημένος (ἐκλελεγμένος), Πλάτ. Νόμ. 692Α, 759Β, Πολιτικ. 291Α, Ἰσοκρ. 265Α, κτλ.· ἀρχὴ κλ. Αἰσχίν. 3. 36· δημοκρατικὸν μέν… τὸ κληρωτὰς εἶναι τὰς ἀρχάς, τὸ αἱρετὰς ἀριστοκρατικὸν Ἀριστ. Πολιτικ. 4. 9, 4, πρβλ. 2. 6, 19, 4. 16, 6· πρβλ. κλῆρος Ι. 2.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
désigné par le sort.
Étymologie: adj. verb. de κληρόω.

Greek Monolingual

-ή, -ό (AM κληρωτός, -ή, -όν) κληρώ
αυτός που εκλέγεται με κλήρο, σε αντιδιαστολή με τον αιρετό ή τον χειροτονητό (α. «κληρωτό δικαστήριο» — το ορκωτό δικαστήριο
β. «δημοκρατικὸν μέν... τὸ κληρωτὰς εἶναι τὰς ἀρχὰς, τὸ δ' αἱρετὰς ὀλιγαρχικόν», Αριστοτ.)
νεοελλ.
το αρσ. ως ουσ. ὁ κληρωτός
αυτός που καλείται να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, σε αντιδιαστολή με τον εθελοντή ή τον έφεδρο. Επιρρ. κληρωτῶς (Α)
με κλήρο, με κλήρωση.

Greek Monotonic

κληρωτός: -ή, -όν, ορισμένος μέσω κλήρωσης, αντίθ. προς το αἱρετός και κεχειροτονημένος (εκλεγμένος), σε Πλάτ. κ.λπ.

Russian (Dvoretsky)

κληρωτός: 1) избранный или избираемый по жребию (βασιλεύς Plat.);
2) доставшийся или достающийся по жребию (αἱ ἀρχαί Arst.).