ἄγευστος

English (LSJ)

ον, (γεύομαι) Act.,

   A not tasting or having tasted, πλακοῦντος Pl.Com.113; ἰχθύων Luc.Sat.28: metaph., οἷσι κακῶν ἄ. αἰών S Ant.583; ἐλευθερίας ἄ. Pl.R.576a; τῶν τερπνῶν X.Mem.2.1.23; τοῦ καλοῦ Arist.EN1179b15; τῶν ἀγαθῶν Phld.Ir.p.60 W.; προβλήματα ἀμφιβολίας καὶ ζητήσεως ἄ. Alex.Aphr.Pr.Praef.:—abs., without eating, ἄποτοι καὶ ἄ. Luc.Tim.18.    II Pass., tasteless, Arist.de An.422a30.    2 untasted, Plu.2.731d, Porph.Abst.2.27.

German (Pape)

[Seite 13] 1) der nicht gekostet, nicht erfahren hat, λέκτρων Aesch. frg. 219; αἰὼν ἄγ. κακῶν Soph. Ant. 579 ch; τερπνῶν ἄγ. Xen. Mem. 2, 1, 23; ἐλευθερίας καὶ φιλίας Plat. Rep. IX, 504 b; παῤῥησίας Plut. ed. lib. 17; so auch Luc. Nigr. 15; aber mit ἄποτοι, im eigtl. Sinne, Tim. 18, vom Tantalus. – 2) pass. nicht gekostet, Arist. de an. 2, 10; nicht gegessen, ζώων ἀγεύστων πρότερον ἥψαντο Plut. Arat. 17; τροφή Symp. 8, 9, 2; neben ἄβρωτος πρότερον ib. (p. 387).

Greek (Liddell-Scott)

ἄγευστος: -ον, (γεύομαι) ἐνεργ., ὁ μὴ γευόμενος, ὁ ἄνευ γεύσεως πράγματός τινος, ἀπεχόμενος, νηστεύων, πλακοῦντος, Πλάτ. Κωμ. ἐν «Ποιητῇ», 1, ἰσχύων, Λουκ. Κρον. 28· μεταφ., οἶσι κακῶν ἄγευστος αἰών, Σοφ. Ἀντ. 583, ἐλευθερίας ἄγ., Πλάτ. Πολ. 576Α, τῶν τερπνῶν, Ξεν. Ἀπομ. 2. 1. 23, τοῦ καλοῦ, Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 10. 10 (9), 4: - ἀπολ., ἀνάριστος, νηστικός, ἄποτοι και ἄγ., Λουκ. Τίμ. 18. ΙΙ. παθ., ὁ ἄνευ γεύσεως, ὁ μὴ ὢν γευστός, Ἀριστ. π. Ψυχ. 2. 10. 3. 2) ὃν δὲν ἐγεύθη τις, Πλούτ. 2. 731D, κτλ.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
I. dont on n’a pas goûté, dont on ne goûte pas;
II. 1 qui n’a pas goûté ou ne goûte pas de, gén.;
2 qui n’a goûté de rien, à jeun.
Étymologie: ἀ, γεύω.

Spanish (DGE)

-ον
1 que no ha sido comido o probado anteriormente τροφαί Plu.2.731d, cf. Porph.Abst.2.27.
2 insípido op. γευστός Arist.de An.422^a30.
3 que no prueba bocado Pl.Com.121, ἄποτοι καὶ ἄ. Luc.Tim.18, ὑμεῖς δὲ ἰχθύων ... ἄγευστοι καὶ ἄσιτοι Luc.Sat.28
•fig. que no ha gustado, que no ha probado, inexperto, desconocedor c. gen. οἷσι κακῶν ἄ. αἰών S.Ant.582, ἐλευθερίας ἄ. Pl.R.576a, τῶν τερπνῶν Prodic.B 2.23, τοῦ καλοῦ Arist.EN 1179^b15, τῶν ἀγαθῶν Phld.Ir.28.37, ψευδολογίας M.Ant.9.2, προβλήματα ἄγευστα ἀμφιβολίας καὶ ζητήσεως Alex.Aphr.Pr.praef., ἄ. τυγχάνουσι τῶν ἐν αὐτοῖς ἡδονῶν Hero Def.110.18, cf. Procl.in Euc.28.21.

Greek Monotonic

ἄγευστος: -ον (γεύομαι), αυτός που δεν έχει γεύση ενός πράγματος, που νηστεύει, που απέχει από..., με γεν.· μεταφ., κακῶν ἄγευστος αἰών, σε Σοφ.· τῶν τερπνῶν ἄγευστος, σε Ξεν.

Russian (Dvoretsky)

ἄγευστος: 1) не попробовавший, не отведавший, не испытавший (τινος Aesch., Plat., Arst., Plut.): ἰχθύων ἄγευστος Luc. (даже) не пробовавший рыб; οἷσι κακῶν ἄ. αἰών Soph. (те), которые никогда в жизни не изведали несчастий;
2) ничего не евший (ἄποτος καἰ ἄ. Luc.);
3) лишенный вкусовых свойств, безвкусный (τὸ γευστὸυ καὶ ἄγευστον Arst.);
4) не попробованный, не отведанный (τροφή Plut.): πειρᾶσθαι τῶν ἀγεύστων πρότερον Plut. пробовать то, что прежде в пищу не употреблялось.

Middle Liddell

[γεύομαι]
without taste of, fasting from, c. gen.; metaph., κακῶν ἄγευστος αἰών Soph.; τῶν τερπνῶν ἄγευστος Xen.