πεπεισμένως: Difference between revisions
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
(3b) |
m (Text replacement - "''' <b class="num">1)" to "'''<br /><b class="num">1)") |
||
| Line 20: | Line 20: | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''πεπεισμένως:''' <b class="num">1)</b> с полным доверием Diog. L.;<br /><b class="num">2)</b> уверенно, смело Diog. L. | |elrutext='''πεπεισμένως:'''<br /><b class="num">1)</b> с полным доверием Diog. L.;<br /><b class="num">2)</b> уверенно, смело Diog. L. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 12:40, 9 January 2019
English (LSJ)
Adv.
A confidently, π. διεγγυώμενος D.L.9.71, cf. 4.56 ; from conviction, Ptol.Alm.2.6, Iamb.VP30.175 : f.l. in Str.15.1.24 (ἀπεφεισμένως cj. Mein.).
German (Pape)
[Seite 560] (πείθω), dreist, zuversichtlich, Strab. u. a. Sp.
Greek (Liddell-Scott)
πεπεισμένως: Ἐπίρρ., πεποιθότως, μετὰ πεποιθήσεως, εὐθαρσῶς, μετὰ θάρρους, Στράβ. 696, Διογ. Λ. 4. 56.
Greek Monolingual
Α
επίρρ.
1. με εμπιστοσύνη
2. εκ πεποιθήσεως («ὑπήκοον αὐτὸν κατασκευάζειν μὴ πλαστῶς, ἀλλὰ πεπεισμένως», Ιάμβλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < πεπεισμένος, μτχ. παθ. παρακμ. του πείθω.
Russian (Dvoretsky)
πεπεισμένως:
1) с полным доверием Diog. L.;
2) уверенно, смело Diog. L.
