αὐτοκατάκριτος: Difference between revisions
ὁ δ' εὖ ἔρδων θεοὺς ἐλπίδι κυδροτέρᾳ σαίνει κέαρ → but he who does well to the gods cheers his heart with a more glorious hope
(1b) |
(1a) |
||
| Line 36: | Line 36: | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''αὐτοκατάκρῐτος:''' сам себя осудивший NT. | |elrutext='''αὐτοκατάκρῐτος:''' сам себя осудивший NT. | ||
}} | |||
{{mdlsj | |||
|mdlsjtxt=[[κατακρίνω]]<br />[[self]]-condemned, NTest. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 20:10, 9 January 2019
English (LSJ)
ον,
A self-condemned, Ep.Tit.3.11, Ph.2.652.
German (Pape)
[Seite 397] durch sich selbst verurtheilt, N. T.
Greek (Liddell-Scott)
αὐτοκατάκρῐτος: -ον, ὁ ἀφ’ ἑαυτοῦ κατακρινόμενος, Ἐπιστ. π. Τιτ. γʹ, 11, Ἐκκλ.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui se condamne soi-même.
Étymologie: αὐτός, κατακρίνω.
Spanish (DGE)
-ον
1 que se condena a sí mismo αἱρετικὸς ἄνθρωπος Ep.Tit.3.11.
2 adv. -ως como condenándose a sí mismo τίς δὲ κοσμήσει τὸν αὐ. ἑαυτὸν διαστρέφοντα; Epiph.Const.Haer.42.11.
English (Strong)
from αὐτός and a derivative or κατακρίνω; self-condemned: condemned of self.
English (Thayer)
ἀυτοκατακριτον (αὐτός, κατακρίνω), self-condemned: Winer's Grammar, § 34,3)).
Greek Monolingual
αὐτοκατάκριτος, -ον (AM) κατακρίνω
εκείνος του οποίου τα έργα επισύρουν την κατάκριση, ο αξιοκατάκριτος.
Greek Monotonic
αὐτοκατάκρῐτος: -ον (κατακρίνω), αυτός που κατακρίνει, καταδικάζει τον εαυτό του, σε Καινή Διαθήκη
Russian (Dvoretsky)
αὐτοκατάκρῐτος: сам себя осудивший NT.
